Theodorico le Grande
Theodorico le Grande (Dacia, 454 - Ravena le 26 de augusto 526), etiam cognoscite como Theodorico le Amalo, esseva un rege del ostrogothos (474-526).
| Theodorico le Grande | |
|---|---|
 | |
| Sexo | mascule |
| Nascentia | Error de Lua in Module:Wikidata al linea 692: attempt to index field 'datavalue' (a nil value) (Carnuntum) |
| Decesso | 526-08-30, 526-08-26, 526 (Ravenna) |
| Loco de reposo | Mausoleum of Theodoric[*] |
| Ethnicitate | Ostrogoths[*] |
| Citatania | Ostrogothic Kingdom[*] |
| Occupation | monarcha[*], sovereign[*] |
| Religion | Arianismo |
| Conjuge | Audofleda[*], Austrigusa[*] |
| Infantes | Amalasuntha, Theodegotho[*], Ostrogotho[*] |
| Parentes | matre Ereleuva[*] patre Theodemir[*] |
| Fratres/sorores | Amalafrida[*] |
| Lingua | Gothic[*], latino |
| Identificatores | |
| ISNI | 000000011611940X |
| VIAF | 27864382, 89160307362557741219, 79398340 |
| Commons | Theodoric the Great |
Biographia modificar
Filio del chef ostrogotho Teodomiro, del lineage del Amalos e de Erelieva Eusebia, al octo annos esseva inviate per su patre como hostage al citate de Constantinopole (actual Istambul), essente un infante (462). Illac recipeva un education basate in le cultura grecolatino. Ille succedeva in 474 a su patre como leader del ostrogothos.
ille esseva nominate patricio e magister militum per le augusto Zenon, imperator de Oriente. Iste cedeva a ille in 488 le governamento de Italia con le condition de vincer Odoacre, rege del herulos qui habeva deponite Romulo Augustulo, ultime imperator roman de Occidente (476). Theodorico cercava nove terras pro su populo, pro illo pactava con Roma. Theodorico penetrava in le peninsula Italic al fronte de su populo, cuje numero es estimate in unes cento mille personas, e poteva occupar Ravena, post simular un pacto con Odoacre per sequentemente durante le festas, occider le (493).
Ille se proclamava rege de Italia (494), fixante su residentia in Ravena, e esseva recognoscite como rex Italiam per le augusto Anastasio, imperator de Oriente, in 497, a qui debeva un theoric submission, nonobstante su condition de federate del Imperio roman de Oriente, adjutava o attaccava al Imperio secundo su convenientia. Ille manteneva le differentias inter le ostrogothos, de religion arrian, qui reteneva le fortia militar, e le romanos, catholicos, qui concentrava le poter civil, dentro de un delicate equilibrio. Theodorico considerava se herede del mundo roman e pro illo respectava le institutiones imperial circumferente se de consilieros latin, como Boecio e Cassiodoro.
Ille desirava crear un imperio germanic de Occidente, herede del roman, in le qual haberea essite includite francos, vandalos, visigothos, e ostrogothos. Con iste objectivo, ille realisava un habile politica de alliantias matrimonial inter su familia e le reges de le alteres populos germanic, que si ben non deveniva su sonio, converteva le in le principal soverano occidental de su epocha.
In 511 ille interveniva de maniera decisive in le resolution del crise del monarchia visigotho, aperte post le morte de Alarico II in le battalia de Vouille (507), in que ille esseva defaitite per le francos. Ille deponeva Gesaleico, filio illegitime de Alarico II (eligite per le nobiles in le mesme campo de battalia de Vouille post le morte de su patre), e coronava a su granfilio Amalarico, filio de Alarico II e de su filia Tindigota. Assumeva le governamento del regno visigotho como tutor de su granfilio, le qual poneva sub le protection de Teudis, un de su generales. Le regentia manteneva se usque le morte del monarcha ostrogotho (526), quando Amalarico poteva governar liberemente a su populo.
Theodorico favoriva le disveloppamento del agricultura e del commercio. Ille faceva de Ravena, su capital, un distaccate centro artistic e cultural fomentante le cultivation del artes e litteras. Ille permitteva le coexistentia del catholicismo e del arrianismo durante le major parte de su regno, mais iste tolerantia esseva finite in le ultime annos de su vita, a causa del confrontationes con le Papato e con le imperio byzantin, que causava a ille a imprisionar e decapitar su consiliero Boecio (524) e a imprisionar le papa Johannes I.
Theodorico lassava como successor su granfilio Athalarico, filio de su filia Amalasuntha, decedente le 26 de augusto de 526, succumbeva a le effectos del acerbe conviction de que su politica de consiliation habeva fracassate. Le initio de un guerra civil permitteva al imperator Justiniano I converter a Italia in un nove provincia byzantin e disperger a le ostrogothos, qui dispareva se como populo (555).
Bibliographia modificar
- László Passuth, Rávena fue la tumba de Roma
- Gary Jennings, Halcón.
- Manuel Calvo, "Curso de Historia del Derecho" pp 195, 196, 197, 208
Ligamines externe modificar
 |
Wikimedia Commons ha files multimedia de: Theodorico le Grande |
- Teodorico, el Grande Archived 2013-02-13 at the Wayback Machine
- Enciclopedia GER — Teodorico el Grande
- Biografías y Vidas — Teodorico I el Grande
