Buddhitate
In buddhismo, un buddha (pali: 𑀩𑀼𑀤𑁆𑀥,; sanscrito: बुद्ध), “ille qui se ha eveliate”, esse un titulo pro illes qui ha attingite le illumination et le nirvāṇa final per medio de su fortias et constantia, sine haber magistros pro inseniar les le dharma. Le titulo es plus communmente utilisate pro referer se a Gautama Buddha, le fundator de buddhismo, qui sovente es appellate simplemente "le Buddha". Ergo, le buddhitate (sanscrito: buddhatva; pali: buddhatta o buddhabhāva; chinese: 成佛) esse le condition et le rango de un buddha, o de “un eveliato”.[1] Iste stato spiritual talmente elevate es etiam appellate samyaksaṃbodhi, “eveliamento complete”.
Le titulo es anque usate pro tote le altere esseres que ha attingite bodhi (“eveliamento”) et vimutti (“liberation ab desiro”), como le altere buddhas del passato qui habeva attingite le illumination ante Gautama, le assi-dicte Tathagatas, le cinque buddhas celestial qui supertoto son venerate in buddhismo Mahāyāna, et bodhisattva Maitreya, qui obtenera le illumination in le futuro et succedera Gautama in su rolo de supreme buddha del mundo.
Le scopo del cammino Mahāyāna bodhisattva esse le buddhitate complete, pro apportar beneficios a tote le altere esseres sentiente inseniante les le sentiero que duce al cessation de dukkha, le insatisfaction o le suffrentia.[2] Le pensamento Mahāyāna se contrasta cum le postion del tradition Theravāda re hoc, ubi le objectivo le plus commun esse le attingimento de un stato de arhat[2] sequente le buddhadharma; le inseniamentos del buddha supreme.
Vide etiam
modificarReferentias
modificar- ↑ buddhatva, बुद्धत्व. Spoken Sanskrit Dictionary Archived 2017-01-02 at the Wayback Machine. (accessed: January 10, 2016)
- ↑ 2,0 2,1 Gethin, Rupert (1998). The foundations of Buddhism, 1st publ. paperback, Oxford [England]: Oxford University Press, 224–234. ISBN 0-19-289223-1.