Economia de Corea del Nord

Le economia de Corea del Nord es un economia planificate centralmente, que seque le doctrine Juche, ubi le rol del schemas de allocation de mercato es limitate, ben que illo sta a augmentar. A partir de 2022, Corea del Nord continua adherente basicmente a un economia de commando centralisate. Con un producto interne brute total de $28.500 billiones como de 2016, il ha habite un certe liberalisation economic, particularmente post que Kim Jong-un assumpite le direction in 2012, ma reportos entra en conflictu super leges e enactmentos particular. Desde le annos 1990, le activitate del mercato informal ha augmentate, le qual le governamento ha tolerate. Il es appellate 'Jangmadang' e se formava como resultado del collasso economic durante le annos 1990, que faceva que le regime non poteva distribuer nutrimentos a su population.

Le collasso del Bloc Oriental inter 1989 e 1992, particularmente le principal fonte de supporto de Corea del Nord, le Union Sovietic, faceva que le economia nordcorean debeva realignar su relationes economic externe, includente le augmentation del scambio economic con Corea del Sud. China es le plus grande partenario commercial de Corea del Nord. Le ideologia Juche de Corea del Nord ha resulter in le pais cercante le autarcia in un ambiente de sanctions international. Ben que le economia nordcorean actualmente ancora es dominate per industria state-proprite e cooperative agricole, le investimento externe e le autonomia corporate ha augmentate.

Corea del Nord habeva un PIB per capita simile a su vicin Corea del Sud desde post le Guerra Corean usque al medi-1970s, ma habeva un PIB per capita minus de $2.000 in le fin del annos 1990 e le comenciamento del 21e seculo. Pro 2018, le Banca de Corea del Sud estima que le crescimento del PIB esseva de −4,1%. Pro le prime vice, in 2021, le Ministerio de Unification de Corea del Sud estimava que le sector private nordcorean ha crescite plus que le sector public.