Eli Vizel
Eliezer Wiesel, dicte Eli Vizel (in jidisch: אלי וויזל) e maxime note per su nomine de penna in francese: Elie Wiesel ([eˈli viˈzɛl]; Sighet de Marmatia, 30 de septembre 1928 – Nove York, 2 de julio 2016), esseva un scriptor, jornalista, philosopho, e activista pro le derectos human romanian naturalisate statounitese; premio Nobel del pace.
Le Nocte
modificarPolyglotta de origine judee aschenasita, Eli nasceva in le parte romanian del region historic Marmatia, in Transylvania. Su successo planetari initia juvene in le tragedia, quando, victima del persecution racialista de Germania Nazi, se retrova a esser supervivente del Holocausto europee atque orphano de guerra a decesex annos de etate, e decide scriber su memorias in un libro que devenira su opera maestral. Ille publica le manuscripto in 1954 in su lingua materne, le jidisch, con le titulo: און די וועלט האָט געשוויגן… «…e le mundo taceva». Su amico François Mauriac, premio Nobel pro litteratura, cura le traduction e reediction international in lingua francese, con le titulo: La Nuit «Le Nocte». Le scriptura directe e penetrante del atrocitates del Secunde Guerra Mundial non obstante le volumine compacte del libro, pauco plus que un centena de paginas, rende su opera prime uno del testimonios del Holocausto le plus note al mundo, insimul con Si isto es un homine per Primo Levi, Le Diario de Anne Frank per Anne e Otto Frank, e Le Viros con le Triangulo Rosee per Heinz Heger.
Extracto de Le Nocte:
Nunquam oblidara io ille nocte, le prime nocte in le campo, que ha rendite mi vita un longe nocte, septe vices maledicte e septe vices sigillate. Nunquam oblidara io ille fumata. Nunquam oblidara io le parve visages del infantes de qui io videva le corpores transformar se in volutas de fumo sub un celo mute. Nunquam oblidara io ille flammas que consumeva pro sempre mi fide. Nunquam oblidara io ille silentio nocturne que me ha private, pro tote le eternitate, ab le desiro de vita. Nunquam oblidara io ille horas que assassinava mi deo e mi anima, e reduceva mi sonios in pulvere deserte. Nunquam oblidara io iste cosas, anque si io es condemnate viver quanto Deo ipse. Nunquam.