Eliphas Levi

Eliphas Levi, (8 de februario de 1810 - 31 de maio de 1875) - nomine ver Alphonse Louis Constant - esseva un occultista francese.

Le abbate francese Alphonse Louis Constant – cognoscite in le mundo occulte como Eliphas Levi Zahed (traduction hebraic de su nomine) – nasceva in 1810, in Paris, filio del sutor Jean Joseph Constant, qui voleva dar al filio le opportunitate de crescer inter le societate francese. Como de infantia Eliphas demonstrateva un clar aptitude pro le disegno, su patres videva conveniente diriger le in le instruction religiose.

Iste decision ha influite fortemente su vita: le ascetismo religiose accendeva in le juvene le flamma del recerca del union divin, e le portava a un cammino plen de obstacle. Le resultato de iste viatage, ben que alcunes le accusava de esser un fraude, es que ille esseva recognoscite per grande parte del studiosos como le plus grande occultista del seculo 19.

A age de dece annos, ille entrava le presbyterio del Ecclesia de Saint-Louis in L´Île, ubi ille apprendeva le catechismo con le abbate Hubault. A causa de su brillantia e dedicamento al sacerdotio, ille essera dirigite al seminario de Saint-Nicolas du Chardonnet, e comenciava a profundar se in le studios linguistic de modo tanto notabile que ben presto ille legeva le Biblia in su version original. In 1830, ille cursava philosophia in le seminario de Issy. Plus tarde, ille entrava in Saint-Sulpice pro studiar theologia.

Post completar le curso de theologia, Eliphas ascendeva in le hierarchia del Ecclesia e esseva acceptate in le ordines major, ordinante se subdiacono. Ille comenciava a lectionar in un collegio pro juvenes e, sequente con dedicamento le carrera ecclesiastic e su studios religiose, ille scribeva un pecia biblic (Nimrod) e varie poemas religiose que projectava su imagine intra le Ecclesia.

Contemporaneemente, le juvene Alphonse sentiva le peso de tante annos de reclusion e ascetismo. Ille cognosceva un juvene, povre, timide e retraite que le altere presbiteros habeva refusate de assistente e preparar pro le communion. Ille acceptava le taska e esseva prendite per un fortemente sentimento: Alphonse diceva que ille habeva incontrate in le qualitates del Virgin, e ille esseva tanto impressionate que le vision de iste juvene le marcava pro le resto de su vita.

In 1835, Eliphas Levi esseva ordinate diacono, ma in 1836, quando ille esseva a attinger le officio de sacerdote, ille confessava a su superior lo que ille habeva sentite in relation con le juvene, annos antea. A partir de iste momento, le portas del carrera ecclesiastic se claudeva brutalmente pro ille, lo que le causava un grande consternation e scoteva su vision de Deo e del mundo religiose.

Si, con le etate de vinti e seis annos, ille disiva le seminario e comenciava su viage in le mundo externe. Ma le tragedia solmente comenciava: al cognoscer lo que habeva occurrite, su matre se suicidava. Ancora un vice, ille esseva profundemente scote, e le evento esseva aggravate per le rumores que comenciava a circular circa le eventos in le seminario, denigrante su imagine: on diceva que ille esseva expulse pro haber se involvite con le juvene, lo que esseva un mentira stimulate per le inimicos de Eliphas in le clero.

Ille percurreva grande parte de Francia, ille laborava alicun tempore in un circo e, in Paris, ille laborava como pictor e journalista, activitates que le portava a cognoscer un grande numero de intellectuales e studiosos.

Nonobstante, le juvene Alphonse non habeva perdite le inclination pro le vita mystic e religiose. In 1839, ille trovava un loco ubi ille entrava in contacto con lo occulte e le lectiones considerate prohibite e periculose pro le christianos. In le citate de Solesmes, il habeva un convento dirigite per un abbate qui non sequeva le regulas official del Ecclesia e qui habeva in su collection de documentos grande quantitate de libros e textos gnostic, multe de los ligate a magia e a esser de altere planos. Immediatemente, isto attraheva le attention de Eliphas qui, stimulate per le eventos in su vita, cercava comprender le relationes inter Deo, le homine, le peccato e le inferno, como esserea de attendite de un Neophyte.

Le bibliotheca del convento habeva milleres de volumines, que esseva devorate per le juvene con ardor. Ille legeva le plus diversos autores in sucera del responsas e, un die, ille arrivava a un conclusion surprendente circa le natura de Deo: pro ille, le Mal non poterea durar pro semper, pois isto iria contra le proprie natura infinite de Deo. Como poterea le Mal esser infinite como le proprie Deo? Isto portarea al conclusion que le proprie Deo essera le Mal. De illic, ille concludeva que tote le homines poteva esser salvate; post toto, le Mal e le peccato poteva esser vincite per fide e per le cognoscentia de Deo. Tal vision iri guida su vita ab illo per diante.

Con iste descoperta in mente, Eliphas partiva de novo, sin direction, e sempre perseguite per le clero, qui continuava a disseminar mentiras e maledictiones super ille e le eventos que le portava a disivar le vita ecclesiastic. Levi habeva un vita itinerante, sin fixar se in alcun empleo, e comenciava a scriber e divulgar su descopertas mystic, que iva directemente contra le ideas official del Ecclesia. Ille etiam entrava in contacto con le scriptos del mystico svedese Emmanuel Swedenborg (1688 - 1772), que Levi diceva esser capace de conducir le neophyte per le Via Real, ben que non contineva le 1 Verdadero Veritate.

Post le publication de su Biblia del Libertate, Levi esseva prendite e habeva de pagar un multa considerabile pro le epoca. A exir del prision, ille cercava cognoscer le obras del grande magos de le Etate Medie, como Guillaume Postel, Raymond Lulle e Henry Corneille Agrippa. In 1845, a lor tres e cinque annos de etate, ille scribeva Le Libro del Lamentos, o Le Christo Consolator, e se profundava ancora plus in le technicas que involviva le magia cerimonial e le contactos con le fortias del planos divine.

Ma su vita ancora essera subjecte a un serie de reversos, tornante se un labirintho que le portarea de novo al prision. Toto habeva initio in 1846, quando ille se maritava con Marie Noemie Cadiot, con qui ille viveva durante septe annos. Instigate per le mulier, ille scribeva panfletos politic incitante le populo contra le governamento e le ordine currente. Ille esseva condemnate a un anno de prision e al pagamento de mil franco de multa, accusate de estimular le populo al odio e al despicio del governamento imperial; ille compliva sex menses del pena, gratias al intervention de Noemie al governamento.

In 1847, su spouse daeva al luce un infante, al qual Eliphas adorava. Illo esseva un infante multo malate e, pro varie vices, ille esseva proxime del morte.

In un de iste occasiones, ille usava su cognoscentia del sacramentos e del artes magic e reviviva le infante, in un cerimonia simile al baptismo christian. Ma illo habeva le sanitate fragile troppo e, pro le disperation del patre, illo non resisteva, moriendo in 1854. Iste perdita marcava ille profundemente e influentiava le forma como su maritage se desplegava in le annos sequente.

Le studios occultista de Eliphas Levi comenciava in le monasterio, ma su initiation es involte in mysterios e informationes discordante.

On sape que ille collaborava e esseva amico del initiator del famose mago Papus. Tamen, toto conduce a creder que le occultista Hoene Wronski esseva le introductor de Eliphas in le Via.

Quando Wronski moriva in 1853, ille lassava a Eliphas un gruppo de manuscriptos, mentre altere essera donate al Bibliotheca National de Paris. Relatos de varie personas in le epoca parlava super le inquietude que ille prendeva al reciper le obras de Wronski, como si alique stava proxime a evenir.

Postea, Levi iva a Londres, ubi ille habeva contacto con varie occultistas que voleva vider le prodigios e miraculos que ille era capace de realisar. Apparentemente, iste practicantes videva in le magia plus un circo que un cammino de auto-realisation. Isto faceva que Eliphas rapidemente se allontanava ab illes e prendeva le decision de se applicar al studia del Alte Cabala, dedication que rendera fructos, un vice que illo aperiarea ancora plus su perception magic.

In iste epoca, ille incontrava lo que se appellava le Grande Adepto (un persona que attingeva un del Grandes Gradios intra le ordines del Via Real e del realisation divin), qui prendeva se amico magne: Bulwer Lytton, autor de Zanoni - considerate le grande roman esoterico del mundo in le seculo 19 - Le Ultime Dies de Pompeia, Le Raca Futur e altere classicos del litteratura occultista. Le duo Maestros haberea intercambiate informationes initiate super le societates occultista, del quales certemente illes esseva le grande exponentes. Inclusive, illo consta que illes haberea realisate laboros spiritual in conjuncto, vadente desde invocations a contactos con esser de altere spheras de realitate. Le annotationes que comprova iste factos esseva finir in le manos de Papus, e publicate posteriormente.

In iste material, existe registros super tres visiones de Levi e Lytton: de San Johan, de Jesus e de Apollonio de Tiana (in le qual Apollonio es describite como un anciano). In iste invocationes e visiones, illes haberea entrate in contacto con fortias que les revelava le mysterios del Septe Selos del Apocalypse - que essera le base pro le comprehension del Cabala Magic, scritte in codice in le Biblia christian; illes cognosceva eventos futur super le vita de ambe e super le humanitate; illes cognosceva le Magia Celesti, como le contacto con le hoste angelic; illes sapeva le claves del miraculos e de tote le prodigios magic; e, parte plus difficile del recerca magic, como mantener e honorar le scientias conquirite in le Via e in le Recerca per le Real Via.

Ainda in Londres, le situation matrimonial de Eliphas Levi degradava se a un puncto sin retorno, e ille se separava de Noemie. Retornante a Paris, ille initiava un nove e fascinante etapa in su vita, longe del agitationes que marcava le phase anterior - ben que ille ancora retornava al carcere per scriber contra le imperator Napoleone IV -, e ille retornava al mundo del studos e del discopertas magic.

In 1855, ille comenciava a publicar le Revista Philosophic e Religious, e varie articulos essera posteriormente usate in su libro Le Clave del Grandes Mysterios. In iste mesme anno, ille publicava su obra plus cognoscite: Dogma e Ritual del Alte Magia, in le qual ille revelava le varie facies del scientia magic.

In 1859, ille publicava Historia del Magia, in le qual ille relatava le disveloppamento del scientia magic a lo longe del historia, e que compone, con le duo libros antecedente, le conjuncto de libros occultista tenite como un "biblia" per su discipulos e per tote illes que veneva a studiar les posteriormente.

Un Encuentro Mysteriose Eliphas Levi esseva semper circumdante per grande numero de amicos e discipulos, tote illes con scientias profunde; multe esseva ligate al variis lineas magic e societates esoteric que existeva in Europa del seculo 19. Alcunes de illes essera considerate le elite cultural parisian e del pensamento mystic del epoca.

Mesmo cultivante amicitates de personas tanto ric e habente accesso a tote le luxo que ille desira, Eliphas manteneva un vita austere, sequente le via del simplicitate, procurante sempre mantener su spirito in un stato de pace e quietude. Pro isto, ille prendeva cura con lo que ille comeva e bibeva, evitante le extremos de calor e frigore, e ille viveva in un casa fresc e aereate. Ille anque se dedicava a exercitios moderate pro mantener le corpore forte (le corpore es le "templo prime", e debe se curar de ille tanto como se cura le templo spiritual, le anima). A illes qui moriva e le procurava, ille sempre recommendava remedios natural e un stilo de vita como le que ille leva: simple e dedicate.

In 1862, ille publicava illo que, secundo ille ipse, esseva su obra le plus elaborate: Fabulas e Symbolas. Consta que le libro non contava solmente con le erudition de Levi, ma que ille esseva inspirate per fortias major, que un grande spirito de luce entrava in contacto con su anima.

Secundo ille explicava posteriormente, ille sapeva ante le resultato final del libro, lo que essera scrite, pois tal "spirito" presentava le labor in su mente, monstrante como le obra essera realisate. Le idees, ille diceva, simplemente nasciva, parendo que le proprie Voluntate Divin agiva, movente su manos. Ille se sentiva in extrema communion con le Luce que involviva su labor. Tamen, quando toto transcurreva placidemente, un visita cambiava le pacific vita de Eliphas Levi.

Su obras esseva cognoscite in tote le mundo, e non habeva qui non volerea cognoscer le autor, sia pro su erudition, sia pro le grande exemplo de Magister in le Arte. Un die, surgiva un juvene qui bateva septe vices a su porta. Esseva un puer ben vetite, con un leve sorriso in le facie e qui, in tono jocose, salutava Eliphas formalmente, entrante in su casa como si illo esseva su proprie.

Eliphas esseva stupefacte e, promptemente, ille procurava discoperir qui esseva iste persona, qui non se deixava affectar per le question. Le juvene diceva al erudito que, ben que ille non le cognosceva, ille sapeva toto super su vita, tanto su passato como su futuro, e describeva variis eventos, citante correctemente le anno in le qual illos occurreva. Usque a illo, nihil de extraordinari; post toto, un investigation del vita de Eliphas fornirea iste datos al juvene.

Continuante, le puer describeva le eventos que occurreva in Anglaterra, le investigationes de Eliphas e anque diceva que le Apollonio de Tiana que Levi habeva vidite non esseva altere que le vision del proprio Levi (como un duplicate etheric, representante le operatore). Anque sin cessar de parlar, ante un Levi paralyse, ille vaticinava que ille poteva morir debite a un accidente, in 1875, ma que si toto curreva correctemente in ille anno, ille vivera solmente usque a 1885.

Dicite isto, ille rideva e incitava Levi con ambitiones e allusiones a su grande capacitate magic e erudition. Alsi, durante tote le tempore, ille monstrava despecto pro le figura de Christo e equalava su proprie figura a Deo.

Questionate quis era, finalmente ille diceva esser nulle minus que le proprio Deo e Satana, rememorante que Eliphas, annos ante, habeva negate le existentia de illo. Dicite isto, ille partiva sin develar alicun vestigio que poteva negar o corroborar su historia.

In 1865, con le publication del libro Scientia del Spiritos, le reputation de Eliphas Levi attingeva su climax, consolidante anque plus su nomine inter le grandes occultistas de su tempore.

E, como habeva essite predite per le juvene, in le 31 de maio de 1875, Eliphas Levi moriva. Su morte transcurreva sin agitationes. Con corage e resignation, ille se manteneva calme, pois ille sapeva e sentiva que su mission habeva essite realisate, tanto in lo que dice respeito a realisationes externe como spiritual.

Ille lassava pauc bens material, pois sempre ille viveva como un humil. In su testamento, ille lassava solmente manuscriptos e alcun obras de arte in nomine de personas proxime, e etiam alique pro le caritate.

Libros:

Dogme et Rituel de la Haute Magie - 1854
Histoire de la Magie - 1859
La Clef des Grands Mystères - 1859
La Science des Esprits - 1865
Les Origines de la Kabbale - 1869/70
(Les Mystères de la Kabbale - 1861
Cours de Philosophie Occulte - 1861
Fables et Symboles - 1863
Le Livre des Sages - 1869/70
Le Grand Arcane - 1868
Les Paradoxes de la Sagesse Occulte [Haute Science]) - 1873
Le Livre des Larmes ou le Christ Consolateur - 1845