Enûma Eliš

Le Enûma Eliš (in interlingua: "Quando in alto"; in cuneiforme accadic: 𒂊𒉡𒈠𒂊𒇺) es un poema theogonic e cosmogonic in lingua accadic. Pertinente al tradition religiose babylonese, iste poema declama in particular maniera le mytho del creation, e le defias del deo Marduk, divinitate Poliade del citate de Babylonia, le citate amorree fundate in le XIX^e seculo aEC.

Enûma Eliš
instantia de: obra litterari[*]
subclasse de: creation myth[*]
parte de: Babylonian mythology[*]

Detalio de un kudurru calcari del rege cassita Meli-Šipak II (XII sec. a.e.c.), depingente un serpente-dracon cum cornos (Mušhuššu, litt. «Serpente terribile») e un puncta (marru), symbolos del deo Marduk (Museo del Louvre de Paris).

Le festa del nove anno

Le Enûma Eliš era recitate, vel forsan cantate, durante le Akītu, le festa de initio del nove anno in Babylonia, precisemente le quarte die del dece-uno prescribite, in le mense de Nissān.

Marduk

Marduk, deo poliade de Babylonia.

Cum le poema Enûma Eliš, ascribibile probabilmente al XII seculo aEC, Marduk surge a guida del universo tote. In le pietate religiose babylonese ille possede un rolo preeminente e fundamental. Su nomine es jam attestate in antique fontes sumer (como le Lista Divin, trovate in Abu Salabikh) in le forma 𒀭𒀫𒌓, AMAR.UD o AMAR.UTU, cum le probabile signification de "Juvene tauro del deo Sol" o "Descendente del Sol". Le glypho 𒀫 AMAR pote de facto indicar ambe le significationes, ma 𒌓 UD/UTU vole dicer Sol. Ma le nomine cum le qual ille es plus frequentemente appellate in accadico es Bēl (bēlu; rendite del sumero: 𒀭𒂗 EN), cum signification de «Senior», «Domino».