Wikipedia

Frits Bernard

Il non ha versiones revidite de iste pagina, dunque su qualitate forsan non ha essite verificate.

Frits Bernard (n. Rotterdam, Nederland, 28 de augusto 1920; † ibidem, 23 de maio 2006) esseva un psychologo e sexologo nederlandese, activista pro le derectos del homosexuales e pionero del activismo pedophilic in le Paises Basse.[1][2] Specialista in pedophilia, ille publicava un grande numero de obras scientific super le thema, defendente semper le these que le contactos sexual inter adultos e infantes non son necessariemente perjudicial in tote le casos.[3] Ille esseva fundator in le annos 1950 de Enclave Kring,[4] association dedicate al studio scientific del pedophilia, considerate como le prime organisation del activismo pedophilic.

Frits Bernard
Sexo mascule
Nascentia 1920-08-28 (Rotterdam)
Decesso 2006-05-23 (Rotterdam)
Citatania Regno del Paises Basse
Educate in Radboud University Nijmegen[*], University of Amsterdam[*]
Occupation scriptor, psychologo[*], activista[*]
Lingua nederlandese
Identificatores
ISNI 0000000065075055
VIAF 68952031

Biographia

modificar

Al etate de septe annos ille se transloca a Catalonia, ubi ille studia in le Schola German International de Barcelona e apprende catalano, espaniol, francese e anglese. Poco ante le Secunde Guerra Mundial ille retorna a Nederland. Ille studia psychologia in le Universitate de Amsterdam e face le doctorato in le Universitate Radboud de Nijmegen, con Theo Rutten. In iste tempore ille cognosce le scriptor e poeta John Hanlo.[5]

In le annos cinquanta ille se junge al Cultuur en Ontspannings-Centrum (COC), le association de defensa del derectos del homosexuales le plus importante in Nederland e ille scribe, sub le pseudonymo Victor Servatius, pro Vriendshap, le revista del association, un grande numero de articulos, desde un perspectiva scientific, super homosexualitate e tamben, pro le prime vice, super pedophilia.[6] In iste annos ille funda Enclave Kring, le prime association dedicate al studio del pedophilia, con ramificationes international.[7] In 1960 ille publica duo romanes super le pedophilia, Costa Brava[8] e Vervolgde Minderheid,[9] e edita un bulletin informative super le thema. Ille tamben organisa conferentias e offere appoio al pedophilos.

In 1964, un cambio in le redaction de Vriendschap le impedi continuar collaborante con le COC. In le fin del annos sexanta ille trova in le Societate Nederlandese pro Reforma Sexual (NVSH) un terreno favorabile pro su studios. In 1972 ille publica, in collaboration con Edward Brongersma, Wijnand Sengers, Peter van Eeten e Ids Haagsma, le libro Sex met kinderen [Sexo con infantes],[10] le prime studio exhaustive super le pedophilia, publicate per le NVSH, obra que preparara le fundamentos del movimento activista pedophile surgite in le annos septanta in Europa.

Desde 1958 ille es amico de Edward Brongersma. Ambes labora insimul in le initio del movimento pedophile, ma in 1975 illes rumpe relationes a causa de disputas ideologic.[11]

In le annos septanta, le movimento pedophilic initiate per Bernard e alteres, tanto como le postulatos de su investigationes scientific, attinge un certe progresso in le debatto super le pedophilia in Nederland e in altere locos de Europa e le Statos Unite. Totevia, le movimento comencia a retroceder a partir del annos octanta. Bernard prende su retiro in 1985 ma ille continua publicante travalios super le pedophilia e altere themas relationate con le sexualite usque a su morte, in 2006.

In 1987 ille appare como convidato special in le programma in vivo de Phil Donahue in le NBC The Phil Donahue Show (transmittite a transverso de 250 canales de television del SUA e Canada) e defende apertemente le pedophilia durante un hora sin interruptiones, con le appoio de un juvene de 23 annos qui durante su infantia habeva habite relationes sexual con adultos.[12] Iste facto revesti grande importantia, nam 1987 esseva un data in le qual le activismo pedophile ja confrontava un hostilitate social crescente, in comparation al situation del annos septanta.

Ille publicava un grande numero de obras scientific super le pedophilia, inter le quales distacca le studio Paedophilia: A Factual Report (1985), publicate pro le prime vice in nederlandese in 1975 con le titulo Pedofilie, e ampliate plus tarde in diverse editiones.[13] Ille tamben collaborava in magazines sepecialisate como Paedo Alert News e Paidika: The Journal of Paedophilia, facente parte del consilio de redaction de iste ultime.

Frits Bernard susteneva in tote su obras le these que le contactos sexual inter adultos e infantes non son necessariemente perjudicial in tote le casos. In Paedophilia: A Factual Report ille signala factores como le reaction del ambiente social, le interrogatorios policial e le arresto del companion adulte in le interactiones adulto-infante como le authentic causa de traumas psychologic grave in le puero quando le tabu se applica al relation. Ille adverti que le societate solmente incide in le parte negative del pedophilia (abuso sexual infantil) e critica que le majoritate de studios super le pedophilos se realisa in conditiones degradante pro istes (prisiones, hospitales psychiatric). Altere del objectiones de Bernard es que on nunquam demanda al infantes super lor authentic sentimentos super le pedophilos ma depost un grande scandalo que les conditiona pro responder negativemente super lor experientia.[3]

In 1988 ille affirmava que usque ille momento, como psychologo e como teste experte autorisate in plure litigios, ille ipse habeva analysate "plus de un centena de adultos pedophile e circa tres centos infantes e adolescentes qui habeva contactos [sexual] con adultos".[14]

Referentias

modificar
  1. ↑ Paidika: The Journal of Paedophilia (in anglese), Vol. I, nro 2 (autumno 1987), pp. 35-45.
  2. ↑ Mächtiges Tabu (in germano). Der Spiegel, 21-7-1980.
  3. ↑ 3,0 3,1 Santiago, Pablo. "La pedofilia como fenómeno psiquiátrico". Alicia en el lado oscuro (in espaniol). Madrid: Imagine, 2004, p. 196. ISBN 84-95882-46-9.
  4. ↑ Sandfort, Theo; Brongersma, Edward; Alex, Van Naerssen. Male Intergenerational Intimacy: Historical, Socio-Psychological, and Legal Perspectives. New York-London: Haworth Press, 1991. ISBN 978-0-918393-78-4. (in anglese)
  5. ↑ Frits Bernard. NAMBLA. (in anglese)
  6. ↑ Gieles, Frans. In memoriam: Dr. Frits Bernard (in anglese). Koinos, Vol. LI, nro 3, 2006.
  7. ↑ Bernard, Frits. "The Dutch Paedophile Emancipation Movement" (in anglese). Paidika: The Journal of Paedophilia, Vol. I, nro 2, 1987, pp. 35-45.
  8. ↑ Bernard, Frits (Victor Servatius). Costa Brava. Rotterdam: Enclave, 1960.
  9. ↑ Bernard, Frits (Victor Servatius). Vervolgde Minderheid, met een wetenschappelijk nawoord: Homosexualiteit en wetenschap: eerste Nederlandse druk. Rotterdam: Enklave, 1960. (in neerlandese)
  10. ↑ Bernard, Frits; Brongersma, Edward; Sengers, Wijnand; Van Eeten, Peter; Haagsma, Ids. Sex met kinderen (in nederlandese). Le Haya: NVSH, 1972.
  11. ↑ Uittenbogaard, Marthijn. "Interview with Dr. Frits Bernard, a pioneer emancipator" (in anglese). Koinos, Vol. IV, nro 48, 2005.
  12. ↑ Sandfort, Theo. "Boy Relationships: Different Concepts for a Diversity of Phenomena" (in anglese). Journal of Homosexuality, nro 20, 1990.
  13. ↑ Bernard, Frits. Paedophilia: A Factual Report (in anglese). Rotterdam: Enclave, 1985. ISBN 90-71179-02-8.
  14. ↑ Leopardi, Angelo, 1988.

Ligamines externe

modificar
Obtenite de “https://ia.wikipedia.org/wiki/Frits_Bernard”