Historia del Ecclesia Catholic

Le historia del Ecclesia Catholic es le formation, eventos e disveloppamento historic del Ecclesia Catholic al longe del tempore.

Historia del Ecclesia Catholic
instantia de: history of organizations[*], disciplina academic[*]
subclasse de: Historia del religiones
Commons: History of the Catholic Church

Le tradition del Ecclesia Catholic assecura que le Ecclesia Catholic ha comenciate con Jesus Christo e su doctrinas; le tradition catholic considera que le Ecclesia Catholic es un continuation del communitate christian establite per le Discipulos de Jesus. Le Ecclesia considera que su episcopos es le successores del apostolos de Jesus e le chef del Ecclesia, le Episcopo de Roma (etiam cognoscite como le Papa), es le sol successor de Sancte Petro[1] qui ministrava in Roma durante le prime seculo AD post su nomination per Jesus como chef del Ecclesia.[2][3] Al fin del seculo 2, episcopos comenciava a congregar se in synodos regional pro resolver questiones doctrinal e de politica.[4] Le historico Eamon Duffy assecura que al seculo 3, le Ecclesia in Roma poteva mesmo functionar como un corte appellate in questiones doctrinal.[5]

Le christianismo se diffundeva in tote le prime Imperio Roman, con persecutiones causate per conflictos con le religion state polytheiste. In 313, le persecutiones esseran attenuate per le Edicto de Milano con le legalisation del christianismo per le Imperator Constantino I. In 380, sub le Imperator Theodosius, le christianismo deveniva le religion state del Imperio Roman per le Edicto de Thessalonica, un decreto del Imperator que persisterea usque al cadita del Imperio Roman Occidental e, posteriormente, con le Imperio Byzantino (Imperio Roman Oriental), usque al cadita de Constantinopla. Durante iste tempore, le periodo del Septe Consilios Ecumenic, il habeva considerate cinque sedes prime (jurisdictions intra le Ecclesia Catholic) secundo Eusebius: Roma, Constantinopla, Antiochia, Jerusalem e Alexandria, cognoscite como le Pentarchia.

Le battalias de Tolosa preservava le christianitate occidental contra le exercito musulman umayyad, ben que Roma mesme esseva devastate in 850, e Constantinopla assiegeate. Al seculo 11, le relationes jam tenue inter le Ecclesia principalmente greco in le Oriente e le Ecclesia latino in le Occidente disveloppava se in le Schisma Oriental-Occidental, parte per conflicto super le autoritate papal. Le Quarte Cruzata e le sacco de Constantinopla per crusaderos renegate probava esser le ruptura final. Ante e durante le seculo 16, le Ecclesia se engageva in un processo de reforma e renovation. Le reforma del seculo 16 es cognoscite como le Contrareformation.[6] In le subsequente seculos, le catholicismo se diffundeva largemente a travese del mundo ben que ille experientiava un reduction in su controllo super le populationes europee a causa del crescente del protestantismo e anque per causa del skepticism religiose durante e post le Illuminismo. Le Secunde Concilio Vatican in le annos 1960 introduciva le cambios le plus significant in le practicas catholic depost le Concilio de Trento quatro seculos ante.

Comenciamento

Origines

Secundo le tradition catholic, le Ecclesia Catholic esseva fundate per Jesus Christo.[7] Le Novo Testamento recorda le activitates e le doctrina de Jesus, su nomination de le dodici apostolos, e su instructiones a illes de continuar su labor.[8][9] Le Ecclesia Catholic ensigna que le advento del Spiritu Sancte super le apostolos, in un evento cognoscite como Pentecoste, signalava le principio del ministerio public del Ecclesia.[10] Le catholicos considera que Sancte Petro esseva le prime episcopo de Roma e consecratore de Linus como su sequente episcopo, initianto assi le linea discontinue que include le actual pontifice, Papa Francisco. Es dicite que le Ecclesia Catholic conserva le successio apostolic del Episcopo de Roma, le Papa - le successor de Sancte Petro.[11]

In le relation del Confession de Petro trovate in le Evangelio de Matthaeo, se crede que Christo designa Petro como le "petra" super le qual le Ecclesia de Christo essera edificate.[12][13] Alcun studiosos affirma que Petro esseva le prime Episcopo de Roma,[14][a] ma alteres dice que le institution del papato non depende del idea que Petro esseva Episcopo de Roma o que ille jam habeva visitate Roma.[15] Multe studiosos crede que un structura de Ecclesia con presbiteros/episcopos plural persisteva in Roma usque al medio del secunde seculo, quando un structura con un solo episcopo e presbiteros plural esseva adoptate,[16][b] e que scriptores posteriormente applicava retrospectivemente le titulo "episcopo de Roma" al membros le plus prominente del clero del periodo anterior e anque a Petro mesme.[16] In base a isto, Oscar Cullmann[18] e Henry Chadwick[19] dubita si il habeva un ligamine formale inter Petro e le papato moderne, e Raymond E. Brown dice que, ben que il es anachronistic parlar de Petro como un episcopo local de Roma, christianos de illo periodo considerarea Petro como habente "rolos que contribueva in un modo essential al disveloppamento del rol del papato in le subsequente Ecclesia". Illes rolos, Brown dice, "contribueva enormemente a vider le episcopo de Roma, le episcopo del citate ubi Petro moriva, e ubi Paulus attestava le veritate de Christo, como le successor de Petro in le cura del Ecclesia universal".[16]

Organisation initial

Secundo le tradition catholic, le Chiesa Catholic esseva fundate per Jesu Christo.[7] Le Novo Testamento registra le activitates e le doctrina de Jesu, su nomination de le dozen Apostolos, e su instructiones a illes pro continuar su labor.[8][9] Le Chiesa Catholic enseigna que le advento del Spiritu Sancte super le apostolos, in un evento cognoscite como Pentecoste, signalava le initiamento del ministerio public del Chiesa.[10] Le catholicos affirma que Sancte Petro esseva le prime episcopo de Roma e le consecrator de Linus como su proxime episcopo, initiando assi le linea continue que inclu le pontifice actual, Papa Francisco. Es dicite que le Chiesa Catholic ha le successio apostolic del Episcopo de Roma, le Papa - le successor de Sancte Petro.[11]

In le relato del Confession de Petro trovate in le Evangelio de Matheo, se crede que Christo designa Petro como le "rocca" super le qual le Chiesa de Christo essera edificate.[12][13] Ben que alcun studiosos dice que Petro esseva le prime Episcopo de Roma,[14][a] alteres affirma que le institution del papato non depende del idea que Petro esseva Episcopo de Roma o mesme de su esser jam in Roma.[15] Multe studiosos sustene que un structura ecclesiastic de plure presbyteros/episcopos persisteva in Roma usque al medio del seculo II, quando le structura de un sol episcopo e plure presbyteros esseva adoptate,[16][b] e que le scriptores ulterior appliava retroactivemente le termino "episcopo de Roma" al membros plus prominente del clero in le periodo anteriore e anque a Petro mesme.[16] Super iste base, Oscar Cullmann[18] e Henry Chadwick[19] questiona si il habeva un ligamine formal inter Petro e le papato moderne, e Raymond E. Brown dice que, ben que es anachronistic parlar de Petro in terminos de un episcopo local de Roma, le christianos de iste periodo haberea considerate Petro como habente "functiones que contribuererea de maniera essential al evolution del function del papato in le subsequente chiesa". Istes functiones, Brown dice, "contribuiva enormemente a vider le episcopo de Roma, le episcopo del citate ubi Petro moriva e ubi Paulo testimoniava al veritate de Christo, como le successor de Petro in le cura pro le chiesa universal".[16]

Persecutiones

Al contrario de multe religiones in le Imperio Romane, christianismo exigeva que lor adherentes renunciava a tote altere deos, un practica adoptate del judaismo. Le recusa de christianos de participar in celebratios pagane significa que illes non poteva prender parte in multe aspectos del vita public, que faceva que non-christianos, includente le autoritates governamental, timeva que le christianos offendeva le deos e per tanto minaciava le pace e prosperitate del Imperio. De plus, le intimisme particular del societate christian e le secreto in lor practicas religiose generava rumores que le christianos esseva culpabile de incesto e cannibalismo; le resultante persecutiones, ben que generalmente local e sporadic, esseva un caracteristica definitive del self-comprehension christian usque que christianismo esseva legalisate in le quarte seculo.[37][38] Un serie de persecutiones plus centralmente organisate emergite in le fin del tertie seculo, quando le imperatores decreta que le crises militar, politic e economic del Imperio esseva causate per deos irate. On exigeva que omnes residentes offere sacrificios o esser punite.[39] Judaeos esseva exceptate si illes pagava le Juedic Taxa. Estimationes del numero de christianos qui esseva executate varia inter alcun centenares a 50,000.[40] Multes fugeva[41] o renunciava lor credos. Disaccordos sur que rolo, si ulle, iste apostatas debeva haber in le Ecclesia conducente al schismas donatiste e novatianiste.[42]

Malgre iste persecutiones, effortios de evangelisation persisteva, que conduci al Editto de Milano que legalisava le christianismo in 313.[43] Al 380, christianismo deveniva le religion del stato del Imperio Romane.[44] Le philosopho religiose Simone Weil scribeva: "Al tempore de Constantino, le stato de expectation apocalyptic deberea haber devenite abbastante gastate. [Le imminent advento de Christo, le expectation del Ultim Die - constituiva 'un multo grande periculo social']. In plus, le spirito del vetere lege, tan largemente separate de tote mysticismo, non esseva multo differente del spirito romane se mesme. Roma poteva tracar accordos con le Deo de Armadas."[45]