Luna (dea)
In le religion e mythos sabin e roman, Luna esse le incarnation divin del luna. Illa es sovente presentate ut le equivalente feminin de Sol, le deo del sol. Luna es etiam aliquando representate ut un aspecto del dea triplice roman, insimul a Diana e aut Proserpina aut Hecate. Luna non esse semper un dea distincte, sed solo un epitheto que specialisa un dea, quoniam ambe Diana e Junon es identificate ut deas del luna.[1]
In le art roman, le attributos de Luna esse le luna crescente plus le carro cum duo jugos (le biga). In le Carmen Saeculare, exequite in 17 BC, Horatio invoca·la ut “le regina del astros cum duo cornos” (siderum regina bicornis), requirente·la de ascoltar le puellas cantante interim Apollon ascolta le pueros.[2]
Varro categorisa Luna e Sol inter le deos visibile, distincte del deos invisibile sicut Neptuno. In le culto imperial, Sol e Luna pote representar le extension del governamento roman super le mundo, cum le scopo de garantir le pace.[3]
Su equivalente grec esse Selene. In le arte roman e litteratura, le mythos de Selene esseva adaptate sub le nomine de Luna. Le mytho de Endymion, pro exemplo, esseva un subjecto popular a depinger le muros roman.[4]
Referentias
modificar- ↑ C.M.C. Green, Roman Religion and the Cult of Diana at Aricia (Cambridge University Press, 2007), p. 73.
- ↑ Horace, Carmen Saeculare, lines 33–36.
- ↑ William Van Andringa, "Religion and the Integration of Cities in the Empire in the Second Century AD: The Creation of a Common Religious Language," in A Companion to Roman Religion (Blackwell, 2007), p. 94.
- ↑ Annemarie Kaufmann-Heinimann, "Religion in the House", in A Companion to Roman Religion, p. 188.