Musica classic

Le musica classic es le musica de arte, producite in, o con radices in, le traditiones de musica liturgic e secular del occidente, comprendente un periodo large ab approximativemente le seculo 11 al tempore presente. Le normas central de iste tradition deveniva codificate inter circa 1550 e 1900.

Musica classic
instantia de: genere musical[*]
subclasse de: art music[*]
data de creation: annos 500
Commons: Classical music

Le musica europee es distinguite ex multe altere formas musical non-europee e popular per su systema de notation musical, in uso extensive ab circa le seculo 16. Iste notation es usate per compositores a prescriber al executante le accordatura, rapiditate, metro, rhythmo individual e execution exacte de un pecia musical. Isto gradualmente ha lassate minus de libertate a practicas como improvisation e ornamentation con le passo del tempore, practicas frequentemente audite in altere traditiones del musica de arte (como in musica classic de India e musica japonese traditional) e in musica popular, musica traditional e jazz.

Le termino "musica classic" non appareva usque le prime parte del seculo 19, como un essayo a canonisar le periodo ab Johann Sebastian Bach a Ludwig van Beethoven como un etate de auro. Le plus prime referentia a "musica classic" es registrate in le Oxford English Dictionary in circa 1836.

Formalisation e contento

Le musica classic es facte exclusivemente pro esser audite, a differentia de altere musicas adjuncte a altere formas de intertenimento (ben que le musica pro cine es executate a vices in salas de concerto). Le concertos de musica classic sole haber un atmosphera solemne, il se spera que le publico sia silente pro evitar distraher al musico e le audientes. Le interpretes viste de maniera formal, un practica viste como un gesto de respecto verso le musica e le publico; e illes de plus sovente non interage directemente con le publico.

Como in le bel artes, le musica classic aspira a communicar un qualitate transcendental del emotion, que vole exprimer alque universal del condition human. Ben que le expression emotional non es un proprietate exclusive del musica classic, iste profunde exploration in le emotion permitte que le melior musica classic attinge lo que ha essite denominate como lo "sublime" in le arte. Multe exemplos pote citar se pro monstrar isto. Per exemplo, le musicalisation del poema de Friedrich Schiller "Ode al gaudio" in le None Symphonia de Beethoven, que sole interpretar se in actos de independentia national o de celebration, como le famose occasion in que Leonard Bernstein lo dirigeva pro celebrar le cadita del Muro de Berlin, e le tradition japonese de sonar lo pro celebrar le Anno Nove. Non obstante, altere compositores como Iannis Xenakis argumenta que le effecto emotional del musica in le audientes es arbitrari e que, ergo, le complexitate objective o le contento de information del pecia es lo supreme.

In le curso del historia, le parentes se assecurava de que lor filios esseva instruite in le musica culte desde multo precoce etate. Tal experientia musical dava le bases pro un studio serie posterior. Pro illes qui desirava esser executantes, qualcunque instrumento es practicamente impossibile de apprender a nivello professional si illo non esseva apprendite desde le infantia. Alcun parentes cercava le inseniamento musical por rationes social o in un effortio pro impartir les un utile senso del auto-disciplina; le lectiones musical pare monstrar tamben un incremento in le rendimento academic. Alcunos considera que le cognoscimento del obras del musica classic es parte de un bon cultura general.

Interpretation

Le compositores classic aspira imbiber lor musica con un relation multo profunde inter su contento affective (emotional), e le medios per les que illo se attinge. Multes del obras classic le plus laudate face uso del disveloppamento musical, o le processo per le qual un germine, idea o motivo musical es repetite in distincte contextos, o alterate de tal maniera que le mente del audiente, conscientemente o non, compara le differente versiones e le evolution de iste material musical. Le generos classic del forma sonata e le fuga emplea rigorosemente formas del disveloppamento musical. Generalmente, le obras del musica classic monstra un grande complexitate musical gratias al uso que face le compositor del disveloppamento, modulation (cambios de tonalitate), variation ante que le exacte repetition, phrases musical que non sempre ha le mesme longitude, contrapuncto, polyphonia e harmonia sophisticate. De plus, multe obras classic bastante longe (de 30 minutos a 3 horas) es construite a partir de hierarchias de unitates plus parve: phrases, periodos, sectiones, e movimentos. Le analysis schenkerian es un technica utilisate a fin de distinguer iste nivellos structural.

Su transmission scripte, juxta le veneration date a certe obras classic, ha portate al expectativa de que le executante sonara le obra de tal modo que realisara in detalio le intentiones original del compositor. Ergo, le deviationes ab le instructiones del compositor a vices es condemnate como errores. Durante le seculo 19, le detalios que le compositores collocava in lor partituras esseva in augmento. Assi nos vide un opposite contestation-admiration per le executantes qui offere nove "interpretationes" del obra de un compositor, e il non es incognite que un compositor le requesta al interprete un melior realisation de su intentiones original. De iste modo, le executantes de musica classic attinge sovente reputationes multo alte por lor musicalitate, mesmo si illes non compone. Altere consequentia del primatia del partitura scripte del compositor es que le improvisation joca un minor presentia, in marcate contrasto con altere traditiones como le jazz, unde le improvisation es fundamental. Le improvisation in le musica classic esseva multo plus frequente in le Baroco que in le seculos 19 e 20, e recentemente le interpretation de ille musica per musicos classic moderne ha essite inricchite per le resurgimento de antique practicas improvisatori. Durante le periodo classic, Mozart e Beethoven improvisava a vices le cadentias de lor concertos pro piano (e animava a alteres a facer lo mesmo), mais illes tamben tendeva a dar cadentias scripte a fin que altere solistas poteva usar los.

Influentias del musica popular

Le musica academic sempre ha essite influite per, o ha prendite material del musica popular. Le exemplos include musica occasional, como le uso per Brahms de cantiones studentesc pro le bibita in su Overtura pro un festival academic, generos exemplificate per le Opera del tres centavos de Kurt Weill e le influentia del jazz super le musica de compositores de initios e medietates del seculo 20, como Maurice Ravel. Certe compositores classic postmoderne e postminimalista recognosce lor debita con le musica popular. Il ha tamben multe exemplos de influentia in le altere senso, includente cantiones popular basate super musica classic, le uso que se ha facte del Canon de Pachelbel desde le annos septanta, le phenomeno del musical crossover, in le qual le musicos classic acquire grande successo in le terreno del musica popular (un notabile exemplo es le serie de gravures Hooked on Classics facte per le Royal Philharmonic Orchestra a initios del annos octanta). De facto, il pote argumentar se que le genero complete del musica de cine pote esser considerate parte de iste influentia, viste que illo le dona musica orchestral a vaste publicos que de altere maniera non audirea un musica similar (non obstante, le majoritate lo audi inconscientemente). Compositores de musica classic ha facte uso del musica folkloric (musica create per musicos autodidacte, le majoritate de un pur tradition oral). Alcunos lo ha facte con un ideologia nationalista explicite, alteres simplemente lo ha exploitate como parte de lor material thematic. Alcun fragmentos de musica classic es frequentemente usate commercialmente (illo es, in le publicitate o como parte del banda sonor de films de intertenimento). In le publicitate televisive, alcun passages orchestral potente o rhythmic ha devenite in clichés. On pote mentionar le initio "O Fortuna" de Carmina Burana per Carl Orff con le forte presentia del percussion e le choro que recrea un passage de character epic. Il se pote mentionar tamben le "Dies Irae" del Requiem de Verdi e selectiones de Rodeo de Aaron Copland. Similarmente, in le films il sovente se recurre a passages clichés de musica classic a fin de representar le raffinamento o le opulentia: probabilemente le obra le plus audite in iste categoria es Eine Kleine Nachtmusik per Mozart.

Notation Musical

Desde le antique Grecia (in lo que respecta al musica occidental) il existe formas de notation musical. Non obstante, il es a partir del musica del Etate Medie (principalmente le canto gregorian) unde se comencia a emplear le systema de notation musical que evolverea al actual. In le Renascentia illo crystallisava con le characteristicas plus o minus definitive per les que nos le cognosce hodie, ben que —como tote linguage— illo ha variate secun le necessitates expressive del usatores.

Le systema se basa super duo axes: uno horizontal, que representa graphicamente le passar del tempore, e altere vertical que representa graphicamente le altura del sono. Le alturas se lege in relation a un pentagramma (un conjuncto de cinque lineas horizontal) que al initio ha un "clave", le qual ha le function de attribuer a un del lineas del pentagramma un determinate nota musical. In un pentagramma designate per le clave de sol in secunde linea, nos va leger como sol le sono que se scribe super le secunde linea (contante desde basso), como la le sono que se scribe super le spatio inter le secunde e tertie lineas, como si le sono super le tertie linea, etc. Pro le sonos que resta foras del clave il se scribe lineas additional. Le claves le plus usate es le de do in tertie linea (clave que prende como referentia le do a 261,63Hz, le do central del piano), le de sol in secunde linea (que se refere al sol que sta un quinta super le do central), e le de fa in quarte linea (referite al fa que sta un quinta sub le do central).