Wikipedia

Paedophile Information Exchange

Il non ha versiones revidite de iste pagina, dunque su qualitate forsan non ha essite verificate.

Paedophile Information Exchange (PIE) era un organisation del Regno Unite fundate in 1974 que faceva campania pro substituer le leges super etate de consentimento pro un quadro legal plus flexibile e liberal[1]. Le gruppo defendeva que le legitime protection del infantes pote ser conciliate con un acceptation del sexualitate infantil, le derecto del juvenes al autodetermination sexual e le legitimation del contatos sexual consentite inter adultos e infantes[2][3][4][5].

Paedophile Information Exchange
instantia de: organisation[*]


data de creation: 1974

Ideologia

modificar

In le linea de altere associationes del mesme typo, PIE se defini como "un gruppo de adjuta mutue e de lucta dedicate a promover un melior cognoscentia e un melior acceptation del pedophilia e del derectos del juvenes". Preconisante le suppresion de tote etate de consentimento, illo affirma defender un sexualitate "fundate super un placer liberemente desirate e compartite" e monstrar, per le diffusion de "informationes scientific, sociologic e super toto precise (...) como le vita del infantes, assi como illo del pedophilos, es pervertite e traumatisate per le valores repressive de nostre societate".[6]

PIE tamben ha le scopo de "favorir le incontro e le dialogo inter pedophilos, in un spirito de acceptation e de appoio mutue, e adjutar plus in particular illes cuje vita ha essite ruinate o debe suffrir a causa del ignorantia e le prejudicios de lor medio, le isolate e le solitari, le timorose e le suicidal".[6]

Historia

modificar

Prime annos (1974-1977)

modificar

PIE es fundate sub le egida del Scottish Minorities Group in septempre 1974 per Michael Hanson, studente homosexual,[7] e Ian Campbell Dunn, activista pro le derectos del homosexuales non-pedophilo. Le assemblea inaugural ha loco in martio 1975[4] e in julio del mesme anno le sede se displacia a London, de ubi proveni le majoritate del interessate. Keith Hose, de 23 annos e ligate al Gay Liberation Front, deveni su presidente.[4] In novembre, PIE submitte al Committee de Revision del Codice Penal su proprie propositiones quanto al relationes sexual inter adultos e minores.[7]

Le association decide facer se cognoscer melio per le grande publico, malgrado le riscos que isto representa. In 1975, Hose da in le conferentia annual del Campaign for Homosexual Equality (CHE) un longe discurso super le pedophilia, del qual se face echo The Guardian. In april 1976 PIE lancea le revista Understanding Paedophilia, que publica numerose investigationes super le pedophilia e le prime statisticas super le preferentias del pedophilos. Illo offere anque un servicio de correspondentia a fin que le pedophilos pote sortir de lor isolamento.[4]

In januario 1977 PIE assimila lo que resta de Paedophile Action for Liberation (PAL, Action Pedophile pro Liberation), gruppo proveniente de un scission del GLF de London-Sud que habeva recipite attaccos de parte del jornal Sunday People.[4] Le mesme anno, PIE acquire un certe notorietate public a transverso le celebration de un colloquio portas aperte in London e al participation de su nouve presidente, Tom O'Carroll, in un conferentia in Swansea super le amor e le affection, organisate per le Association Britannic de Psychologia. Iste duo manifestationes public discatena un violente campania de pressa contre le ideas defendite per PIE.[7]

In martio, Understanding Paedophilia es reimplaciate per Magpie, mensual (pro le octo prime numeros) que offere al mesme vice informationes super le pedophilia e contributiones artistic (photographias, textos, designos, etc.). On publica 17 numeros. Le association edita anque un bulletin interne e in 1977 illo lancea altere revista, Childhood Rights, incorporate postea a Magpie.[4]

Prime problemas (1977-1980)

modificar

Le 1-e septembre 1977 PIE, que ha alora circa 250 membros,[4] organisa un prime conferentia public ubi parla su nove presidente, Tom O'Carroll, e le senator neerlandese Edward Brongersma. On invia 150 invitationes al pressa. Le 23 de augusto, le Daily Telegraph publica un interview con le secretario de PIE, "David", que seque a un articulo disfavorabile del Sunday Mirror. Como consequentia del menacias proferite contra le proprietarios del loco ubi on debeva celebrar le reunion, isto se postpone usque al 19 de septembre. Illo ha loco al Conway Hall, in London, e es multo agitate.

In junio 1978, News of the World publica un articulo de tres paginas super le assemblea general annual de PIE que duce le policia a facer un perquisition presso le membros cuje nomines habeva essite revelate. Cinque de illes son accusate de "conspiration pro corromper le moral public" e le editores del numero 4 de Understanding Paedophilia son accusate de "obscenitate".[7] Le portavoce del gruppo fugi al Pais Basse e O'Carroll da su dimission pro preparar su defensa e terminar le redaction de su libro Paedophilia: The Radical Case.[7] Il pare que le gruppo esseva infiltrate per un membro del MI6.

In augusto 1980 Steven Adrian, nove presidente de PIE, propone le creation de un federation international de gruppos pedophilic e de gruppos pro le derectos del infantes, sin successo.[7] Le gruppo, que ha suspendite le distribution de revistas, distribue brochures e autocollantes pro continuar a facer se cognoscer.[4]

Difficultates judicial e autodissolution (1981-1984)

modificar

Benque del cinque accusatos solmente O'Carroll es condemnate, in 1982, a 18 menses de prision, le activitates de PIE son fortemente affectate: plure del membros cuje nomines habeva essite publicate in le pressa decide abandonar lo. A causa de problemas economic cessa le publication de Magpie.[6]

Depost le violation, multo mediatisate, de un puero de six annos in Brighton in augusto 1983, alcun titulares del pressa britannic suggere un ligamine con "un rete de intercambio de informationes sexual". Duo membros del gruppo, Tony Zalewski e David Joy, da alora un interview al pressa in le qual illes condemna le rumores. Le tabloides se face echo e titula: "Le horribile veritate super PIE: le pervertitores de infantes nos dice como illes actua" (Daily Express) o "Como nos actua, per le membros londonan de PIE: le pervertitores de infantes se confessa" (Evening Standard). Le communitate homosexual a pena reage, salvo le Gay Youth Movement.[6]

In julio 1984 le association, objecto de disapprobation general e cuje membros le plus importante son in prision o in le estraniero, annuncia le cessation de su activitates.

Affiliation al Consilio National pro le Libertates Civil

modificar

In 1978 PIE e PAL deveniva membros del Consilio National pro Libertates Civil (NCCL, National Council for Civil Liberties) del Regno Unite, cognoscite hodie como Liberty. Durante su pertinentia, le organisation faceva campania contra le tractamento del pressa verso le gruppos activistas pedophilic. Illo tamben faceva campania pro reducer le etate de consentimento e se opponeva al propositiones pro prohibir le pornographia infantil. In 1976, in un proposition al Committee de Revision del Derecto Penal, le organisation affirmava que “le experientias sexual infantil ingagiate per voluntate proprie con un adulto ha ulle consequentia damnose identificabile” e que le Lege de Protection del Infantes ducerea a “persecutiones damnose e absurde”. Durante que illo era affiliate, le organisation defendeva le dispenalisation del incesto e le legalisation del photographias de infantes sexualmente explicite a minus que le subjecto haberea suffrite alcun damno. Le NCCL expulsava PIE in 1983.[8]

Referentias

modificar
  1. ↑ Wolmar, Christian. Looking back to the great British paedophile infiltration campaign of the 1970s, The Independent, 2014-2-27
  2. ↑ Tom O'Carroll Biography Archived 2013-10-12 at the Wayback Machine, publicate in le sito personal del historic statunitense William A. Percy.
  3. ↑ Santiago, Pablo. "Colectivos a favor de la pedofilia". In: Alicia en el lado oscuro. Madrid: Imagine, 2004, p. 389. ISBN 84-95882-46-9.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 O'Carroll, Tom. "The Beginnings of Radical Paedophilia in Britain". In: Paedophilia: The Radical Case. London: Peter Owen, 1980. ISBN 0-7206-0546-6.
  5. ↑ Fonseca, Suheyla. "Um olhar crítico sobre o ativismo pedófilo Archived 2013-09-21 at the Wayback Machine (in portugese). Revista da Faculdade de Direito de Campos, nro 10 (junio 2007).
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 Carpentier, Philippe e "Bruno". "Chez nos amis d'outre-Manche" (in francese). L'Espoir, nro 9, CRIES (novembre 1983).
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 Kolia, Philippe, "PIE : petite chronologie portative (1ère partie)". Le Petit Gredin, nro 8, GRED (hiberno 1986).
  8. ↑ Beckford, Martin (2009-03-09). Harriet Harman under attack over bid to water down child pornography law. Telegraph. Recuperate le 2012-10-28.

Vide etiam

modificar

Ligamines externe

modificar
Obtenite de “https://ia.wikipedia.org/wiki/Paedophile_Information_Exchange”