Raphael

Raphaello Sanzio da Urbino, hodie melio cognoscite como Raphael, (le 6 de april o 28 de martio 1483 – le 6 de april 1520), qui esseva cognoscite famosemente per su prenomine 'Raphaello', esseva un pictor e architecto italian del Renascentia, laudate pro le perfection de su picturas e designos. Con Michelangelo e Leonardo da Vinci, ille es parte del trinitate traditional del maestros italian de iste era.

Nota

Iste articulo require revision linguistic

Corrige le errores de grammatica, orthographia o stilo in le articulo. Postea, retira iste patrono.

Raphael
Sexo	mascule
Nascentia	1483-04-06, 1483-03-28, 1483 (Urbino)
Decesso	1520-04-06, 1520-04-07 (Roma)
Causa de decesso	insufficientia cardiac[*]
Loco de reposo	Pantheon[*], Tomb of Raphael[*]
Ethnicitate	Italianos[*]
Citatania	Sacre Imperio Roman, Italia
Occupation	pictor[*], sculptor[*], architecto, designator[*], architectural draftsperson[*], designer[*], fresco painter[*], court painter[*], visual artist[*]
Obras notabile	La fornarina[*], Le Schola de Athenas, Raphael Rooms[*], Resurrection of Christ[*], Madonna and Child with the Book[*], The Marriage of the Virgin[*], Madonna del Granduca[*], Madonna of the Goldfinch[*], Madonna del Prato[*], The Deposition[*], Sistine Madonna[*], Transfiguration[*], Portrait of Baldassare Castiglione[*]
Movimento politic	High Renaissance
Religion	Ecclesia Catholic
Conjuge	sin valor
Parentes	patre Giovanni Santi[*]
Premios	Order of the Golden Spur[*]
Lingua	italiano
Signatura
Identificatores
ISNI	000000012136483X
VIAF	64055977
Commons	Raffaello Sanzio

Autoportrait con amico (circa 1518), Louvre, Paris

Vergine del pesce

Raphael esseva multo productive, gereva un atelier inusualmente large, e – in despecto de su infortunate morte in le etate de 37 annos – ille lassava un grande numero de obras, specialmente in le Vaticano, cuje Cameras de Raphael esseva le obra central e le plus grande de su vita, mesmo si illo non esseva finite quando ille moriva. Post su prime annos in Roma, le majoritate de su obras esseva projectate per ille e executate largemente in su atelier per su designatores, con un perdita considerabile de qualitate. Ille esseva multo influente in su vita, ben que foras de Roma su obras esseva cognoscite largemente pro su obras collaborative. Post su morte, le influentia de su rival principal, Michelangelo, esseva major usque al seculos XVIII e XIX, quando le qualitates plus seren esseva de novo prendite in consideration.

Su carriera habeva tres phases e tres stilos como describite per Giorgio Vasari: su prime annos in Umbria, un periodo de circa quatro annos (de 1504 a 1508) apprendente le technicas artistic de Florentia, finiente per su dece-duo annos final in Roma, annos hectic e triumphal in que ille laborava pro duo Papas.

Ascendentia

Articulo principal: Corte de Urbino

Obra de Giovanni Santi, patre de Raphael; Christo sustenite per duo angelos (1490).

Raphael nasceva in Urbino, un parve citate de Italia central, in le region de Marcas, un localitate parve del puncto de vista artistic, ubi su patre Giovanni Santi esseva pictor al corte del duce. In le parve corte de Urbino, Giovanni esseva integrate in le circulo private del familia in un grado superior que esseva habitual in altere cortes italian, basate sur un importante centro de cultura litterari e artistic.

Crescente in iste parve corte dava a Raphael le opportunitate de apprender le manieras polite e le costumes social tanto laudate per Vasari. Le vita cortese de Urbino in iste epocha esseva considerate per Baldassare Castiglione (in su obra Le Cortesano in 1528) como modello de virtutes de un corte humanitari italian. Castiglione se installava in Urbino in le anno 1504, quando Raphael non resideva plus ibi; nonobstante, ille le visitava multo sovente, lo que resultava in un longe amicitate. Altere visitatores habitual del corte deveniva etiam su amicos: Pietro Bibbiena e Pietro Bembo, nominate ambes cardinales postea. Illes esseva cognoscite como bon scriptores e viveva in Roma al mesme tempore que Raphael.

Raphael se moveva con commoditate in alte spheras social durante tote su vita, lo que ha essite un del factores que ha contribuite a dar un erronee impression de un carriera artistic facile. Ille non recipeva un complete education humanistic, e pro isto on non sape con claritate si ille legeva facilemente le latino.

Biographia

Le prime annos (1483-1503)

Possibile autoportrait de Raphael durante su adolescentia

Le Matrimonio del Virgine de Raphael Sanzio, in le Pinacotheca de Brera in Milano. In iste obra, on pote appreciar le influentia de Perugino in le maniera de picturar le juvene.

Su matre, Magia di Battista di Nicola Ciarla, moriva in 1491, e le 1 de augusto 1494, Giovanni Santi, su patre, se maritava de nove. Con solmente 11 annos, Raphael habeva devenite orphano e sub le guarda legal de su oncle Bartolomeo, sacerdote, qui initiava un contention con le matrastra del juvene. Nonobstante, Raphael continuava viver con illa. On ja habeva denotate su talento, secundo Giorgio Vasari, qui conta que ille habeva essite "un grande adjuta pro su patre". Un fulgente autoportrait de su adolescentia monstra su precoce talento. Le atelier de su patre continuava e, probabilemente in compania de su matrastra, jocava un relevante rolo in su gestion desde su juventute. In Urbino ille habeva le opportunitate de cognoscer le obra de Paolo Uccello († 1475), le precedente pictor del corte, e de Luca Signorelli, qui usque al anno 1498 resideva e travaliava in le citate vicin Città di Castello.

Secundo Vasari, le patre le placiava in le atelier del maestro de Umbria Pietro Perugino como apprentisse, «malgrado le lacrimas de su matre». Le evidentia de un periodo de apprentissage veni solmente de Vasari e de altere fontes, e il ha essite discutite, proque le matre moriva quando ille habeva octo annos, lo que esseva troppo tosto pro comenciar su formation. Un theoria alternative es que ille recipeva alicun trainamento de Timoteo Viti, un pictor del corte de Urbino desde 1495. Ma le historicos moderne es de accordo que Raphael travaliava al minus como adjutante de Perugino desde circa 1500; le influentia de Perugino in su prime obras es multo evidente: "probabilemente nulle altere apprentisse de talento habeva absorbite le apprendimentos de su maestro como habeva facite Raphael, comparante le ancora con Leonardo da Vinci e Michelangelo", secundo Wölfflin. Vasari scribe que, durante iste periodo, il esseva impossibile distinguer le obras de ambe artistas, ma multe historicos de arte moderne affirma haber detectate le partes que Raphael pingeva como adjutante in obras per Perugino o de su atelier. Ultra le similitude stilistic, le technicas esseva anque multo simile, per exemplo, in le dense application del color, con le uso de un medio a base de vernisse, in le umbras e le adornamentos obscur, ma con un application plus legier in le partes carnal. Nonobstante, le excesso de resina in le vernisse ha causate sovente fissuras in areas de picturas de ambe maestros. Le atelier de Perugino esseva active tanto in Perugia como in Florentia, forsan con duo succursales permanente. On considera que in 1501 Raphael esseva un Maestro de plen derecto, completemente formate.

Su prime obra documentate esseva le Retablo Baronci, ben que il ha un contention con Le resurrection de Christo que esseva complite inter le annos 1499 e 1501, pro le Ecclesia de San Nicolas de Tolentino in Città di Castello, un citate a medie cammino inter Perugia e Urbino. Evangelista di Pian di Meleto, qui habeva travaliate pro su parente, compartiva le commission del obra, que data de 1500 e esseva terminate in 1501; hodie solmente remane alicun portiones e un schizzo preparatori. Durante le sequente annos Raphael pingeva obras pro altere ecclesias, includente le Crucifixion Mond, circa 1503, e Le Matrimonio del Virgine in le Pinacotheca de Brera, assi como obras pro Perugia, como le Retablo Oddi, Le annunciation, Le Adoration del Magos e Le coronation del Virgine 1501-1503. Ille probabilemente visitava Florentia in iste epocha. Il se tracta de obras major, alicun de illos como frescos, in le quales Raphael limita le composition al static stilo de Perugino. In iste annos ille pingeva multo parve e saporose picturas de cavalletto, le major parte possibilemente pro amantes de pictura del corte de Urbino, como Le Gratias, Le somno del cavallero o Sante Miquel, e comenciava pinger Virgine con le Infante inthronisate e sanctos.

In le anno 1502 Raphael esseva in Siena, invitate per un altere apprentisse de Perugino, Pinturicchio, "essente amico de Raphael e cognoscitor de su capacitate como artista del plus elevate qualitate", nam ille le adjutava con le obras, e multo probabilemente con le designos, pro un serie de frescos in le Bibliotheca Piccolomini del Cathedral de Siena. Il es evidente que in iste phase precoce de su carriera ille ja esseva un artista unic.

Influentia florentin (1504-1508)

Portrait de un juvene, forsan Francesco Maria della Rovere, ancian pertinentia al Museo Czartoryski in Cracovia e actualmente disparite.

Raphael viveva un vita de "nomade", travaliante in distincte locos in le nord de Italia, ma passante un bon parte de su tempore in Florentia, forsan desde 1504. Assi, ben que on sole referer a su "intervallo florentin" inter 1504 e 1508, ille probabilemente nunquam resideva ibi de forma continue. In qualcunque caso, ille visitava le citate pro provider se de materiales. Il existe un littera de recommendation, datate de octobre 1504, del matre del sequente duce de Urbino: "Le portator de iste littera es Raphaello, pictor de Urbino, qui es dotate pro iste profession e qui se ha determinate passar alcun tempore in Florentia pro continuar con su studios. E proque su patre esseva multo honeste e io le amava multo, e le filio es un sensibile juvene polite, tanto pro un cosa como pro un altere, ille ha un large affecto...".

Como antea con Perugino e alteres, Raphael esseva capace de assimilar le influentia del arte florentin, respectante le evolution de su stilo proprie. Le frescos que esseva facite in Perugia circum 1505 monstra un nove qualitate monumental in le formas, que poterea evidentiar le influentia de Fra Bartolomeo, que Vasari mentiona como un amico de Raphael. Ma le influentia le plus stupende in iste periodo esseva illo de Leonardo da Vinci, qui esseva in le citate inter 1500 e 1506. Le formas de Raphael comenciava a prender positiones plus complicate e dynamic, ben que ancora le themas esseva majormente "reposante". Raphael comenciava a facer schizzos de homines nude pugnate, un de su major obsessiones de iste periodo florentin. Un altere designo es le retiro de un femina juvene, utilisate le composition pyramidal in tres cameras del recente Mona Lisa, ma con un apparentia completemente raphaelesc. Altere del inventiones composite de Leonardo, le pyramidal Sacrate Familia, se repeteva in un serie de obras que se considera inter su plus famose picturas de cavalletto. In le Royal Collection il ha un designo de Raphael del obra perdite de Leonardo Leda e le cygno, del qual ille prendeva le postura in contrapuncto pro su Sancte Catharina de Alexandria. Etiam ille ameliorava su proprie version del sfumato de Leonardo, pro dar plus de finessa al representation del carne, e disveloppava le excambio de reguardos inter le gruppos, ben que multo minus enigmatic que le resultatos per Leonardo. In plus, ille sapeva conservar in su obras le luce blande e clar de Perugino.

Leonardo esseva un pauco minus de un trentena de annos major que Raphael, ma Michelangelo, que in iste epocha viveva in Roma, esseva solmente octo annos major. Michelangelo detestava Leonardo, e in Roma ille comenciava a detestar Raphael tamben plus ancora, attribuente conspirationes contra ille. Raphael debeva cognoscer su obras in Florentia, ma su travalios plus original de iste epocha indicava un direction multo differente. In su Deposition de Christo, al modo classic del sarcophagos, omne figura es situate in le fronte in un arrangiamento complicate e non totalmente successose. Wöllflin discoperi le influentia del virgine de Michelangelo in le Tondo Doni in le figura geniculante a dextera, ma le resto del composition se distantia multo de su stilo, o illo de Leonardo. Ben que iste obra esseva multo considerate in le epocha, e multo postea retirate al fortia de Perugia per le Borghese, il se tracta de un obra isolate de su production. Su classicismo prenderea plus tarde un direction minus "literal".

Le Cameras de Raphael (1509-1513)

Le missa de Bolsena, 1514, Camera de Heliodoro

Liberation de Sancte Petro, 1514, Camera de Heliodoro

Le incendio del Borgo, 1514, Camera del incendio del Borgo, pingite pro le atelier de Raphael a partir de un designo del artista

Le Parnaso, 1511, Camera del Signatura

Al fin de 1508 Raphael se transfereva a Roma, ubi ille entrava in le servicio del papa Julio II, probabilemente gratias al recommendation del architecto Donato Bramante, qui alora travaliava in le Basilica de Sancte Petro, e qui esseva originari de Urbino e habeva alcun relation con Raphael. Al differentia de Michelangelo, qui non realisava travalio artistic durante certe tempore in Roma ante de reciper le prime commissiones, le juvene artista recipeva presto le commission de decorar le frescos del bibliotheca private del pontifice in le Vaticano. Il esseva un projecto multo plus importante e extensive que ulle altere projecto que ille habeva travaliate usque iste momento e usque al data ille non habeva passate de facer alcun altar in Florentia. In su equipa il habeva altere artistas travaliate in differente locos, multe de illes picturava obras commissionate per le odiate predecessor de Julio II, le papa espaniol Alejandro VI. Le nove pontifice habeva decidite rader qualque vestigios del papa Borgia. Michelangelo recipeva le commission de pinger le cupola del Cappella Sixtina.

Le prime del celebre Cameras de Raphael, le qual ille comenciava a pinger, es le famose 'Camera del Signatura —pro le uso que habeva in tempore de Giorgio Vasari—, produceva un impacto extraordinari in le arte romano. Hodie illo es considerate le obra maestra del pictor, tunc contine Le Schola de Athene, Le Parnaso e Le contention del Sacramento, que son alicun del obras plus cognoscite del pictor. Como consequentia de iste large successo, ille ha essite commissionate con nove cameras, displaciante altere artistas previemente contractate como Perugino o Luca Signorelli. Ille finiva tres de illos, omnes con picturas in lor muros e, sovente, anque in le tectos. Malgrado, le enormitate del travalio assumite le obligava a delegar le execution practic de su designos detaliate (que ille sempre realisava in persona) al numerose membros del ateliers que ille habeva. Il esseva iste artistas de profunde capacitate, qui, post le morte de Raphael, esseva commissionate del decoration del quarte camera, basate sur le designos que le maestro habeva lassate. Le morte de Julio II (1513) non interrumpeva le travalios, alora su successor, papa Leon X, un Medici, establiva un relation intime con le artista, qui continuava reciper travalios. Le amico de Raphael, le cardenal Bibbiena, esseva un del ancian tutores del nove papa, e un intime amico e consiliero de Raphael.

Il es evidente que Raphael se lassava influer per le frescos del tecto del Cappella Sixtina de Michelangelo. Vasari dice que Bramante le introduceva in iste cappella secretemente. Le reaction del altere artistas ante le superior fortia expressive de Buonarroti esseva le question dominante in le arte italiano in le duo decennios subsequentes, e Raphael, qui ja habeva demonstrate su capacitate de assimiliar influentias externe in su proprie stilo, acceptava le defia tal vice con major intensitate que qualcunque altere artista. Un del prime e plus clar exemplos esseva le portrait de Michelangelo ipse como Heraclite in Le Schola de Atenas, que resimilia un reproduction directemente del Sibilas o del ignudi del tecto del Cappella Sixtina. Altere formas de iste e altere obras subsequente in le cameras accusa le mesme influentia, ma ancora plus integrate in le stilo personal de Raphael. Buonarroti accusava Raphael de plagio e alcun annos antea del morte de Raphael se lamentava in un littera del sequente tenor: «toto le que io sape de arte le ha apprendite de me», ben que in altere occasiones ille se monstrava plus generose.

Iste longe e multo complexe compositiones pote esser considerate le obras supreme del Renascentia. Illos forni un perspectiva extrememente idealisate del subjectos representate, e le compositiones, ben que ja perfectemente concipite in designo, sembla suffrer de sprezzatura, un termino date per su amico Baldassare Castiglione, qui lo definiva como «un certe indifferentia que impregna tote le obra e que nos face pensar o dicer que ha fluite sin necun effortio». Secundo Michael Levey, «Raphael da a su formas un gratia e claritate superhuman in un universo de certitudes euclidesc». Le pictura es de maxime qualitate in le prime duo cameras, ma le compositiones subsequente, specialmente los que contine action de tincto dramatic, non son completemente perfecte per lo que concerne al conception, non in le execution per parte de su adjutores.

Altere projectos

Le Galatea, un de su principal obras mythologic.

Le projectos in le Vaticano occupava le major parte de su tempore, ma mesmo assi ille pingeva alicun portraits, includente los de su mecenates, le papas Julio II e Leon X, le prime del quales es considerate un de su melior portraits. Altere portraits ha essite los de su amicos, como Castiglione, o de personages del circulo papal. Alicun governantes le pressava con facer lor commissiones, como Francisco I de Francia a que ille ha enviate due picturas como presente diplomatic del pontifice. Pro Agostino Chigi, le immense ric tresorero del papa, Raphael pingeva Le Galatea, designava frescos decorative pro su Villa Farnesina e pingeva due cappellas in le ecclesias de Sancte Maria della Pace e Sancte Maria del Popolo. Ille anque designava parte del decoration del Villa Madama, tamen, le obra de ambe villas esseva complite per su atelier.

Un del commissiones papal plus importante esseva le serie del Cartones de Raphael (actualmente in le Victoria and Albert Museum), un serie de 10 cartones pro tapetes, del quales 7 habeva supervivite, e que representa scenas del vitas de Sancte Paolo e Sancte Petro, facite pro le Cappella Sixtina. Le cartones ha essite enviate a Bruxelles pro esser texite in le atelier de Pieter van Aelst le Vetere (patre del postea famose pictor Pieter Coecke). Il es possibile que Raphael videva le serie completemente terminate ante su morte. Probabilemente illos habeva essite terminate in 1520. Raphael anque designava e pingeva le Logia vatican, un galeria large e stricte aperte a un corte e decorate in le stilo grotesc, typic de Roma. Raphael pingeva anque certe altares importante, como per exemplo le Extasis de Santa Cecilia e le Madonna Sixtina. Su ultime obra, al quale ille habeva travaliate usque a su morte, esseva La Transfiguration, que in compania de Le Pasmo de Sicilia monstra le adresse que habeva prendite su arte in le ultime anno de su vita: un stilo plus baroc que manierista.

Le cardenal Bernardo Dovizi di Bibbiena obteneva del papa Leon X, al cambio de su supporto pro le election, le autorisation pro restructurar le appartamento in le interior del palatio del Vaticano. Le cardenal voleva que su appartamento esserea al altitude del tradition roman e commissionava le projecto a Raphael. Raphael, con su adjudantes se occupava del ensemble decorative, inspirate del Villa Adriana in Tivoli e del Domus Aurea, attingeva resultatos de large raffinamento e elegantia in le motivos classic e elementos ornamental de gusto antique, que constitue durante tempore un imitate motivo decorative. Le structura del ensemble reflecteva le cultura e le gusto de Raphael; le execution esseva facite de su studentes: Giovanni da Udine, G. Romano e G. F. Penni.

Atelier

Portrait de Andrea Navagero e Agostino Beazzano o Portrait Duple, un obra create per Raphael Sanzio durante su periodo roman. Le portrait pare esser realisate in april 1516 con le duo humanistas in Roma, poco ante que Andrea Navagero retornava a Venetia pro su nomination como bibliothecario del Republica Serenisima. Le obra es realisate in oleo sur tela, con dimensiones de 76 cm de altor e 107 cm de largor. Hodie se conserva in le Galeria Doria Pamphilj de Roma.

Secundo Vasari, Raphael habeva un officina con cinquanta discipulos e adjutantes, multe del quales deveniva importante artistas in lor proprie derecto postea. Illo esseva, probabilemente, le plus grande atelier dirigite per un unic gran maestro del pictura. Le gruppo includeva pictores distinguite de diverse partes de Italia, qui probabilemente travaliava con lor proprie equipes como subcontractores, assi como apprentisses e laboratores. Il ha pauc information re le organisation interne del atelier e su modos operative, lo que rende difficile attribuer specificamente al artista o a su assistentes le contribution a plure obras.

Post le morte de Raphael, le activitate del atelier continuava, ben que multe picturas remaneva incomplete. Le membros plus prominente esseva Giulio Romano, un juvene discipulo de origine roman (21 annos), e Gianfrancesco Penni, ja considerate un maestro de origine florentin. Penni non attingeva le mesme reputation que Romano e, post le morte de Raphael, ille travaliava como adjutante de Giulio Romano durante le major parte de su carriera. Perino del Vaga, qui ja esseva un maestro, e Polidoro da Caravaggio, qui passava del labor humile de transportar materiales al position de pictor, anque deveniva figuras importante. Maturino da Firenze, simile a Penni, esseva eclipsate per le fama de su companion Polidoro. Giovanni da Udine gaudeva un status plus independente e esseva responsabile pro le decoration in stucco e le grotescos que embelliva le principal frescos. Le major parte del artistas del atelier se dispersava post le Sacco de Roma de 1527, un evento que resultava in mortes violente e in le diffusion del stilo de Raphael per tote Italia e ulteriore.

Vasari attribueva grande importantia al capacitate de Raphael de mantener un atelier harmonic e efficiente. Ille notava anque su patientia e habilitate in resolver conflictos inter clientes e adjutantes, un qualitates que, secundo Vasari, mancava a Michelangelo in su interactiones con su equipes. Malgrado isto, hodie es quasi impossibile determinar con precision le partes exacte que Raphael e su adjutantes realisava. Sia Giulio que Penni esseva habil pictores, e multe del ultime frescos e operas de cavalletto de Raphael monstra plus claritate de designo que maestria de execution. Nonobstante, multe de su portraits, ben preservate, ancora demonstra un brillante technica de execution.

Alteres discipulos e adjutantes distinguite include Raffaellino del Colle, Andrea Sabbatini, Bartolomeo Ramenghi, Pellegrino Aretusi, Vincenzo Tamagni, Battista Dossi, Tommaso Vincidor, Timoteo Viti (pictor de Urbino), e le sculptor e architecto Lorenzetto (le fratre affin de Giulio Romano). On dice que le flamenco Bernard van Orley travaliava temporarimente pro Raphael, e que Luca Penni, fratre de Gianfrancesco, tamben esseva un membro del atelier.

Portraits

Al longe de su vita ille realisava plure portraits ubi monstrava un gran mesura de gratia e harmonia, exemplo de isto esseva le portrait de Baltasar de Castiglione. Le Madonne e le bambini plen de beltate e elegantia ha essite un subjecto recurrente tanto in su portraits como in su picturas. In le "Ultime Cena" dio un gran protagonismo al figura del apostolos. De qual maniera ille realisava portraits de grande personas como Cardenal Bibbiena (c. 1516), le Portrait de Andrea Navagero e Agostino Beazzano (c. 1516), Portrait de Bindo Alteviti (c. 1514), Portrait de Tommaso Inghirami (1515-1516), Portrait de cardenal (1510-1511), Portrait ex Julio II (1511-1512) e Portrait del cardenal Alessandro Farnese (1509-1511). Multe de illes se concentra hodie in le museos e galerias de Europa.

Le relation de Raphael con Leonardo da Vinci in Florentia al comenciamento del seculo XVI esseva multo significante. Le modello inspirator es le Gioconda, que per le effecto emotional de su reguardo e re omne le integration inter le figura e le paisage constitueva un modello de reflexion pro Raphael. Ma in le portraits de Raphael le linea establi nettemente le formas, que gratias a lor certitude se converte in "modulo" espatial, in equilibrio inter plen e vacue, in mesura del relation inter le particularitate e le universalitate, in synthese perfecte del veritates del persona. Anque le carriera de Raphael se concreta in le superation del formas pauc conventional de Perugino, in le acquisition de un pictura autonom, libere, que sia le expression del perfecte equilibrio existente inter le homine e le natura. Le clientes del artista es representantes del alta burgesia del bancheros e le mercatores del aristocratia minor, durante que le societate plus elevate se dirige a pictores de plus fama, como Ghirlandaio.

Le commission papal accresceva enormemente le fama e le prestigio de Raphael, qui inter 1509 e 1513 recipe numerose petitiones de cardenales e nobiles plus o minus proxime al curia roman. Ille regalava dicto portraits al mesme tempore que ille exequeva le cameras. In iste ambito le evolution del portrait es interessante. Le notitia se admitteva in ille un major propension a representar le indicatores del interioritate, plus ille del affliction per le affirmation del stato social; de plus, resulta evidentemente le representation del figura como presentia plus certe e consciente.

Projecto que projectava Raphael pro le basilica de Sancte Petro in le Vaticano, 1514.

Architectura

Post le morte de Bramante in 1514, Raphael esseva nominate architecto del basilica de San Petro. Le major parte de su obras architectural esseva demolite o modificate post su morte, especialmente a causa del adoption del designos de Michelangelo. Nonobstante, alcun designos sobrevive. Pro analysar los, se realisava un studio de un templo obscure, caracterisate per grande columnas longitudinales, descripte como «un vico anguste» secundo un critica postume de Antonio da Sangallo le Juvene. Existi anque le hypothese que le templo habeva un similaritate con le sanctuario depictite in Le expulsione de Heliodoro del templo.

Raphael designava altere edificios, e durante un breve periodo ille esseva considerate le architecto plus importante de Roma e le preferito del circulo social del papa. Julio II habeva promovite cambiamentos in le disposition urbanistic del citate, creante multe vias public, decorate con splendid palatios.

Un importante edificio, le Palazzo Branconio dell'Aquila, que esseva construite pro le camerlengo de Leone X, esseva completemente demolite pro facer spatio al placia designate per Bernini pro San Petro, un obra que nunquam esseva realisate. Designos del faciada e del corte interne se ha conservate. Le faciada habeva un decoration elaborate, inconsuete pro su epocha, includente multe pannellos picturate in le ultime etage (de tres) e un profusion de sculpturas in le etage medie.

Le designo basic del Villa Farnesina non esseva de Raphael, ma ille designava e pictava le Capella Chigi pro su patrono, Agostino Chigi, thesaurero del papa. Un altere edificio, le Palazzo di Jacobo da Brescia, construite pro le medico de Leone X, esseva transferite durante le decada de 1930 e hodie remane in bon stato. Dicer edificio esseva designate como complemento a un altere palatio del strata, obra de Bramante, ubi Raphael ipse habitava pro un tempore.

Le Villa Madama, un splendid residentia de recreo pro le cardinal Julio de Medici, ulteriormente papa Clemente VII, nunquam esseva completate, ma su planos revela su grande ambition. Antonio da Sangallo le Juvene esseva responsabile pro interpretar le planos constructiv. Ben que incompleta, le villa esseva considerate como le plus sofisticate designate usque a ille tempore in Italia. Su influentia in le designos posterior de edificios similar esseva significant. (Isto sembla esser le sol edificio modern de Roma cuje designo esseva analysate per Palladio).

Solmente remane le planos del plano basse de un grande palatio designate per Raphael in le nove «Via Giulia» in le Borgo, pro le qual ille accumulava terrenos in su ultimos annos. Illo esseva locate in un area irregular circa le fluvio Tiber. Sembla que le faciada haberea includite un ordination gigante de pilastros que se elevava al minus duo plantas usque al altor total del «planta nobile». Isto representava «un stilo grandiloquente sin precedentia in un palatio de character private».

In 1515, Raphael esseva nominate "Prefecto" de omne le antiquitatios que esseva excavate in Roma e in un millia circumdante. Ille scribeva un littera al papa Leone X sugerente medidas pro evitar le destruction de monumentos antique. Ille proponeva un inspection visual del citate pro documentar le antiquitatios in un maniera systematic. Leone X, tamen, prefereva reutilisar materiales de fabricas antique pro le construction de San Petro, ma demandava que omne inscriptiones antique esseva documentate e que le sculpturas esseva conservate ante que le uso del lapides esseva permittite.

Designos

Carton preparatori pro le obra Le Resurrection de Christo, considerate forsan su prime obra official.

Raphael es considerate un del plus fin cartonistas in le historia del arte occidental e un del artistas que utilisava extensivemente le designo pro planificar su compositiones. Secundo Armenini, un experto in le vita del artista, quando Raphael initiava a planificar un composition, ille extendeva sur le solo un grande numero de designos archivate e comenciava presto a designar, assemblante figuras «de hic e de illac». Circa quaranta schizzos del Disputa in le Stanze del Vaticano ha supervivite, e probabilemente plus designos existe inter le circa quatro centos folios de pre-designos actualmente preservate. Isto tamen representa solmente un parte minime del total realisate per le artista e su atelier sub su supervision.

Raphael utilisava multe designos pro definir posturas e compositiones, apparentemente in un quantitativo superior a altere pictores de su epocha, judicar per le gran numero de variantes que ha sobrevivate: «... Ille, assi como Raphael ipse, qui habeva un tal richessa de inventiva, soleva travaliar sempre partiente de quatro o sex manieras differente de exponer le scena, cata un differente del alteres, e omnes plen de gratia e finura», scribeva un autor postume. Secundo John Shearman, le arte de Raphael representa «un displaciamento del effortio ab le production directe verso le recerca e le disveloppamento».

Su obra es accompaniate de un immense corpus de designos, un documento fundamental pro comprender non solmente su picturas ma tamben como un campo de recerca autonome e original. Fischer ha catalogate iste designos como un producto eminente del periodo roman.

Ab su periodo in Umbria, le designo artistic deveniva un elemento fundamental de su methodo de travalio. Isto includeva studios principalmente al natural, utilisate pro enfocar detalios de compositiones, ben que ille rarmente transferiva directe le designo al obra final sin alteration o refinement.

Quando Raphael esseva satisfacite con un composition, ille sovente lo transferiva a un carton a scala real, que postea esseva perforate con un puncto. Per iste foramines ille faceva passar fuligine, le qual lassava marcas de lineas sur le superficie final pro servir como guida. Anque utilisava un instrumento cognoscite como «agulha ceca» pro marcar lineas sin aperturas visibile. Isto pote esser observate in muros como in Le Schola de Atenas e multe altere obras. Su Cartones de Raphael, designos pro tapices, esseva completemente coloreate con pictura a tempera e inviate a Bruxellas pro esser textile.

La Fornarina, amate de Raphael.

In le ultime obras picturate per su atelier, le designos sovente se monstra de melior qualitate que le picturas final. Le major parte de su designos es altamente detaliate. Incluso le schizzos initial de figuras nude es elaborate con precision, e le designos preparatori posterior exhibe un alte nivello de finition, con sombras e zonas illuminate in blanco. Ben que illos care del libertate e energia visibile in schizzos de Leonardo da Vinci o Miguel Ángel, le designos de Raphael sempre es aestheticamente multo satisfactory. Ille esseva un del ultime artistas a usar regularmente instrumenta metallic, ma anque faceva un uso magne del technica plus libere del carbon rubie o nigre. Durante su ultime annos, ille esseva inter le prime artistas a usar modellos feminin pro designos preparatori, un practica rar pro su epocha, ubi sovente homines esseva usate pro representar ambe sexos.

Le technicas que Raphael utilisava esseva multo varie: stilo, sanguina, penna, puncto de plombo o argento, bistre, albayalde, aquarella, tracios netto o esfumatura, e papiro tanto blanc como coloreate.

Vita private e morte

Rafael viveva in Borgo, con bastante luxo e in un palatio. Raphael moriva le 6 de april 1520.

Bibliographia

• Blunt, Anthony, Artistic Theory in Italy, 1450-1660, 1940 (refs. de l'ed. de 1985), OUP, ISBN 0-19-881050-4
• Gould, Cecil, The Sixteenth Century Italian Schools, National Gallery Catalogues, Londres 1975, ISBN 0-947645-22-5
• (1990) Italian art, 1500-1600; sources and documents. New Jersey: Northwestern University Press. ISBN 0810108526. 
• Landau, David. En: David Landau & Peter Parshall, The Renaissance Print, Yale, 1996, ISBN 0-300-06883-2
• Museos Vaticanos. Vaticano: Edizioni Musei Vaticani. ISBN 978-88-8271-613-4. 
• Pon, Lisa, Raphael, Dürer, and Marcantonio Raimondi, Copying and the Italian Renaissance Print, 2004, Yale UP, ISBN 978-0-300-09680-4
• Roger Jones y Nicholas Penny, Raphael, Yale, 1983, ISBN 0-300-03061-4
• Shearman, John; Raphael in Early Modern Sources 1483-1602, 2003, Yale University Press, ISBN 0-300-09918-5
• (2007) Rafael. Phaidon. ISBN 978-0-7148-9880-3. 
• Vasari, Vida de Raphael de Vides d'Artistes, edició emprada: Artists of the Renaissance selecció i ed. Malcolm Bull, Penguin 1965 (núms. de pàg. de l'ed. BCA, 1979)
• Wölfflin, Heinrich; Classic Art; An Introduction to the Renaissance, 1952 (inglés) (Ed. 1968), Phaidon, Nova York.
• Frederick Antal, Rafael entre el clasicismo y el manierismo, Editorial Visor, (1988) ISBN 84-7774-011-9