Thomas de Aquino
Thomas de Aquino (Rocaseca, Neapole, 1225 - Fossanova, 7 de martio de 1274). Philosopho e theologo medieval, esseva fratre dominican. Filio del contes de Aquino, studiava in le Universitate de Neapole. Plus tarde esseva maestro in le Universitate de Paris per duo occasiones, prime inter 1256 e 1259 e postea inter 1269 e 1272.
| Thomas de Aquino | |
|---|---|
 | |
| Sexo | mascule |
| Nascentia | 1225-01-25, 1225-02-01, 1225 (Roccasecca) |
| Decesso | 1274-03-07, 1274-03-14, 1274 (Fossanova Abbey) |
| Loco de reposo | Church of the Jacobins[*] |
| Supernomine | Doctor Angelicus, Doctor Communis |
| Educate in | University of Paris[*], University of Naples Federico II[*] |
| Occupation | theologo[*], Professor, Latin Catholic priest[*], philosopho[*], scriptor, Catholic theologian[*], friar[*], theology teacher[*] |
| Obras notabile | Summa Theologiae, Summa contra Gentiles[*], De regimine principum[*], Cinque vias |
| Religion | Catholicismo |
| Conjuge | sin valor |
| Parentes | patre Landulphe d'Aquino[*] |
| Lingua | Latino medieval, Medieval Italian[*], latino |
| Identificatores | |
| ISNI | 0000000453792101 |
| VIAF | 100910150 |
| Commons | Thomas Aquinas |
Translatate definitivemente le Neapole, moriva in le anno 1274 durante un viage a Lyon pro formar parte in un Consilio convocate per le Papa. Inter le scriptos philosophic de Thomas de Aquino excelle numerose commentarios al obras de Aristotele, assi como le opusculos Le entitate e le essentia e Super le unitate del comprehension contra le averroistas. A proposito de su production theologic, le obras plus importante pro le philosophia son le Summa theologic, le Questiones disputate e Summa contra gentiles.
Contexto historic
modificarDurante le Medievo, le religion christian occupava tote le ambitos del vita cultural, includite lo del ethica. Durante iste periodo, le ethica prendeva un dimension supernatural, in altere parolas, on pensava que Deo era le ben supreme, e le realitate suprema, creator e legislator del Universo e de tote ordine moral. Per medio del revelation, Deo habeva communicate al tote le homines que esseva ben e plus que esseva mal, e istes debeva submitter se obedientemente a su commandamentos.
Le esser human, durante iste periodo, habeva le impression de esser "de passage" in iste vita, de que in iste vita le comportamento del personas solmente habeva importantia proque in function de ille salvarea se o condemnarea se pro le vita eternal. Le conceptos antique de "mal", "felicitate" e "sagessa", que esseva proprie del mundo classic, ha essite reimplaciate per le conceptos christian de "peccato", "beatitude" e "sanctitate".
Philosophia
modificar
Le philosophia thomista characterisava se per harmonisar le dogmas del religion christian con le principal thesis philosophic de Aristotele, in un epocha in le qual iste ultime era vidite como le principal adversario intellectual del christianismo. Perdite ab le epocha del Imperio Roman, le obras aristotelic ha essite redescoperite in le seculo XII, resultante specialmente significative pro su transmission le labor de Domingo Gundisalvo in le Schola de Traductores de Toledo. In iste senso son specialmente relevante le intentes de Thomas de Aquino de opponer se al commentarios super Aristotele facite per le philosopho arabe de origine espaniol Averroes (1126-1198), explicante thesis clar opponite al Revelation christian.
Le metaphysica thomista pone in evidentia per introducer le distinction inter essentia e existentia, base conceptual super le qual legitimar un hierarchisation del entitates existente, ab le primatia de Deo, entitate supreme e transcendente, incluse del esser inanimate, passante per le angelos, le humanes e le resto del esser vive. Le separation fundamental inter Deo e le resto del entitates estriba in que le prime ha le existentia como proprietate constitutive del essentia divin, durante que le resto recipe, in diverse grados, le existentia de Deo trans un acto creator.
Del puncto de vista del Theologia philosophic tamben son excellibile le cinque provas thomista del existentia de Deo, in le que pretende demonstrar rationalmente su existentia partiente de factos observabile per qualcunque esser human. On cognosce con le nomine de provas a posteriori pro differentiar los del provas mermente rational proponite previemente in le Seculo XI per le monacho Anselmo de Canterbury.
In ethica e politica disveloppava le distinction inter lege natural e lege positive, essente le prime le base objective in le qual radicar tote codice moral human concrete (on elimina assi le relativismo moral) e tote lege civil positive. In le caso de conflicto inter le autoritate civil e le autoritate del Ecclesia, deberea prevaler le criterio de iste ultime, tunc on occupa del ben del anima, superior, secundo Thomas, al ben corporal (affaire del poter civil).
Pro Sancte Thomas de Aquino le fin ultime del personas era le beatitude. Toto que le personas voleva o desirava faceva lo in function dara fin ultime. Le personas, secundo Sancte Thomas, obteneva le beatitude con le vision de Deo, sed iste era un premio que esseva reservate pro le ben aventurate in le altere vita per su actiones vituose in iste.
Le ben, in connexion con isto, se identificava, in le ethica medieval, con le complimento del voluntate de Deo durante le breve e passante vita terrestre del personas pro gauder de un felicitate que solmente attingerea depost del morte.