Charles Martel
Charles Martel (in latino Carolus Martellus; in germano Karl Martell), (circa 688[1], Herstal — le 22 de octobre 741, Quierzy) esseva un homine de Stato e chef militar franc que, como Duce del francos e Maior palatii ("Major del Palatio"), esseva le dirigente de facto de Franchia (non confunder con Francia) ab 718 usque su morte.[2][3][4]
| Charles Martel | |
|---|---|
  | |
| Sexo | mascule |
| Nascentia | 688-08-23 (Herstal) |
| Decesso | 741-10-22 (Quierzy) |
| Loco de reposo | Basilica of Saint-Denis[*] |
| Supernomine | Martellus, Tudes |
| Citatania | Francia[*] |
| Occupation | homine de stato[*], military leader[*] |
| Conjuge | Rotrude of Trier[*], Ruodhaid[*], Swanachild[*] |
| Infantes | Carloman[*], Pepin the Short[*], Hiltrud[*], Landrada[*], Auda of France[*], Bernard, son of Charles Martel[*], Grifo[*], Hieronymus[*], Remigius of Rouen[*] |
| Parentes | matre Alpaida[*] patre Pepin of Herstal[*] |
| Fratres/sorores | Drogo of Champagne[*], Grimoald the Younger[*], Childebrand I[*] |
| Lingua | latino, Old High German[*] |
| Identificatores | |
| ISNI | 000000006629310X |
| VIAF | 807219 |
| Commons | Charles Martel |
Filio del homine de Stato franc Pippino de Herstal e de un femina nobile nominate Alpaida, Charles realisava con successo su ambitiones de poter, como successor de su patre e Major del Palatio, in le mundo politic franc. Adjutante se del complimentos de su patre e continuante los, ille reestabliva un governamento centralisate in Franchia e initiava un serie de campanias militar que faceva de nove del francos le maestros absolute de tote le territorio de Gallia.
Post multe effortios pro unificar Gallia, Charles concentrava su attention super conflictos estranier, in particular le advantia del moslemes in Europa del West, que esseva un preoccupation major. Le fortias moslem arabe e berber habeva jam conquirite le Peninsula Iberic (711-726), transversate le Pyreneos (720) e prendite le controlo de Gallia narbonnese, que esseva un territorio importante del visigothos (721-725).[5]
Post combattos intermittente, sub le direction de Abd al-Rahman ibn Abd Allah al-Ghafiqi, le wali de Al-Andalus, illes avantiava verso Gallia e le urbe sancte de Tours. In octobre 732, le armea del califato omeyyade ducite per al-Ghafiqi incontrava le fortias franc e aquitan ducite per Charles Martel in un area situate inter le urbes de Tours e Poitiers (centro-west actual de Francia),[6] que finiva per un victoria historicamente decisive del francos cognoscite como le Battalia de Poitiers (732), e poneva fin al "ultime del grande invasiones arabe de Francia"; un victoria describite como "brillante" pro Charles Martel.[7][8][9][10][11]
Post le battalia, Charles Martel dirigeva un offensiva in que ille destrueva fortalessas in Agde, Beziers e Maguelone e ingagiava le fortias moslem in Nimes, mais non poteva reconquerir Narbonne (737) ni reganiar le totalitate del Narbonnaise visigothic.[7] Plus tarde, ille obteneva victorias importante contra altere regnos christian, establiente le controlo del francos super Bavaria, Alemannia (non confunder con Germania) e Frisen, e ille fortiava alcun tribos de Saxonia a pagar un tributo (738).[7]
Foras de su factos militar, Charles es considerate un personage fundator del Medievo europee. Un administrator e guerrero, ille habeva un rolo major in le establimento del systema feodal franc[12] Le papa Gregorio III, cuje regno esseva menaciate per le Lombardos e que Constantinopole non adjutava plus, demandava a Charles de defender le Sancte Sede e le donava le consulato de Roma ben que Charles non lo acceptava.[7][13][14].
Ille divideva Franchia inter su filios, Carloman e Pippino le Breve. Iste deveniva le prime rege del dynastia del carolingos. Le granfilio de Charles Martel, Carolo Magne, extendeva su regno verso le west e deveniva le prime imperator del occidente depost le cadita de Roma.[1]
Ille esseva multo usate como personage de propaganda al fin del seculo 20, in particular per le extreme derecta.[15]
Referentias
modificar- ↑ 1,0 1,1 (anglese) Paul Fouracre, The Age of Charles Martel.
- ↑ (anglese) Jana K. Schulman, The Rise of the Medieval World, 500–1300: A Biographical Dictionary. ISBN 0-313-30817-9.
- ↑ (anglese) Nigel Cawthorne, Military Commanders: The 100 Greatest Throughout History. ISBN 1-59270-029-2.
- ↑ (anglese) William W. Kibler, Grover A. Zinn, Medieval France: An Encyclopedia. ISBN 0-8240-4444-4.
- ↑ (anglese) David Levering Lewis, God's crucible: Islam and the making of Europe
- ↑ "Le implaciamento es presso le village actual de Moussais-la-Bataille, circa 20 kilometros al nord-est de Poitiers; in consequentia, le impliciamento del battalia esseva proxime del frontiera inter le regno franc e illo tunc independente de Aquitania." (anglese) David Levering Lewis, God's crucible: Islam and the making of Europe.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 (anglese) Hugh Chisholm, The Encyclopædia Britannica: the new volumes constituting, in combination with the twenty-nine volumes of the eleventh edition, the twelfth edition of that work, and also supplying a new, distinctive, and independent library of reference dealing with events and developments of the period 1910 to 1921 inclusive. The first third of the new volumes.
- ↑ Citation de Pfister, (1910): "In plus del establimento de un certe unitate in Gallia, Charles lo salvava de un grande periculo. In 711, le Arabes habeva conquerite Espania. In 720, illes transversava le Pyreneos, prendeva le controlo de Narbonnaise, territorio dependente del territorio del visigothos, e avantiava verso Gallia. Gratias a su politica habile, Odo succedeva a stoppar lor progressos durante alcun annos; mais un nove wali, Abdur Rahman, membro de un secta multo fanatic, lanceava un nove offensiva, attengeva Poitiers e avantiava verso Tours, le citate sancte de Gallia. In octobre 732 — solo 100 annos post le morte de Mahomet — Charles ganiava un brillante victoria super Abdur Rahman, que on appellava a Africa a causa del revoltas del berberes, e esseva fortiate de cessar le combatto. ... Post su victoria, Charles duceva un offensiva."
- ↑ (anglese) Tony Bunting, Battle of Tours, Encyclopaedia Britannica. "Le victoria de Charles ha sovente essite considerate decisive pro le historia del mundo, proque illo preserva Europa occidental del conquesta moslem e del islamisation."
- ↑ (anglese) Durant, Will (1950) [1939] The Age of Faith, p. 461.
- ↑ Pfister: "Abdur Rahman esseva appellate in Africa del Nord pro occupar se del revoltas berber e ergo abandonava su combatto in Europa durante iste battalia."
- ↑ (anglese) Lynn White, Jr., Medieval technology and social change.
- ↑ (anglese)Anon., 2001, "The Frankish Kingdom," in The Encyclopedia of World History.
- ↑ Pfister (1910): "Le papa Gregorio III, menaciate per le Lombardos, invocava le adjuta de Charles in 739 per inviar un deputation con le claves del sancte sepulcro e le catenas de Sancte Petro, e proposava a Charles de secar su relationes con le imperator byzantin e donar a Martel le consulato roman (ut a partibus imperatoris recederet et Romanum consulatum Carolus sanciret). Ben que iste proposition non succedeva, illo era le comenciamento de un nove political papal."
- ↑ (francese) William Blanc, Christophe Naudin, Charles Martel, une récupération identitaire, Mondes Sociaux, 15-05-2017.
