Roma antique

Roma antique (in latino: Rōma), o Civilisation roman, designa omne characteristicas differente de un organisation assimilabile a un Stato, surgite del expansion del citate de Roma, que in su epocha de apogeo, arrivava a extender se desde Grande Britannia usque le deserto del Sahara e desde le peninsula Iberic al fluvio Euphrates. In principio, tras su fundation (753 aEC) Roma esseva un monarchia etrusce. Plus tarde (509 aEC) esseva un republica latin e in 27 aEC convertiva se in imperio. Le periode de plus grande splendor es cognoscite como pax romana, pro le relative stato de harmonia que prevaleva in le regiones que esseva sub le dominio roman; un periode de ordine e prosperitate que cognosceva le Imperio sub le dinastia del Antoninos (96-192) e etiam sub le Severos (193-235). Ille civilisation es un elemento decisive del developpamento de occidente e, plus tarde, anque de Oriente.

Roma antique
instantia de: ancient civilization[*], stato preterite[*], temporal entity[*]
subclasse de: archaeological culture[*], Roman civilization[*]
parte de: Roman civilization[*]
, succedite per: Medieval Rome[*]
initio: 753 AEC
data de creation: 753 AEC
Commons: Ancient Rome

Le fundation secundo le legenda

Secundo le tradition roman, Romulo e su fratre Remo esseva le fundatores de Roma e del Senato roman. Le historiographia actual considera falsa ista tradition, fixante le origine del citate a finales del seculo VII aEC.

Prime parte

Numitor esseva le rege de un citate del Latio nominate Alba Longa. Esseva subverse per su fratre Amulio, qui lo expelleva del citate e procedeva a occider a tote le filios excepte a su unic filia Rhea Silvia. Como non voleva que Rhea teneva filios le obligava a dedicar se al culto de Vesta assicurante se de ista forma de que serea virgine.

Rhea Silvia trovava se durmente in le rivo de un fluvio e le deo Marte se inamorava de illa, la possedeva e la lassava embarassate. Como consequentia illa faceva nascer duo geminos que nominava Romulo e Remo. Ante que le rege Amulio notava le successo, collocava a su filios in un canasta in le fluvio Tiber por que non suffreva le mesme via que lor oncles. Le canasta arenava e le parves esseva allactate per un lupa, Luperca, e plu tarde collectate per un pastor Faustulo e colite per su sposa, Acca Larentia. Se diceva que haveva essite educate en Gabio, localitate del Latio; plu tarde istos decideva fundar Roma.

Secunda parte

Quando illos cresceva, discoperiva su origine, pro lo que regressava a Alba Longa, occideva Amulio e reponeva a su avo Numitor in the throno. Iste les delivrava territorios al nord-west del Latio. In 753 aEC le duo fratres decideva fundar un citate in iste territorio in un prateria del fluvio Tiber, secundo le rito etrusc, in le precise loco in ubi arenava le canasta. Delimitava le clauso del citate (pomoerium) con un arate que esserea le supposite Roma quadrata del Palatino. Romulo jurava occider a toto aquelle que transpassava le limites sin permisso.

Discutente re le nomine del citate decideva que lo seligeva qui videva plu aves, prova que superava Romulo e la donava le nomine de Roma. Remo, irritate, discuteva con Romulo e borrava le sulco del limites del futura citate. Compliente le juramento, Romulo lo occideva.

Le citate esseva construite in le pomoerium palatine, e Romulo esseva le soverano. Creava le senato, composte per cento membros (patres) cuje descendentes esseva nominate patricios e divideva le population in 30 curies. Por popular le citate, Romulo acceptava tote typo de gente (asylum): refugiate, libertos, sclavos, fugitivos...

Morte

Romulo moriva in 717 aEC. Existe varie versiones de su morte, abuccate per le celos in medie de un tempestate provocate per su patre Marte o assassinate per un senatores discrepante. In honor al data de su disparition se celebrava le festas Nonas Caprotina. Ille serea divinisate e adorate sub le nomine de Quirino. Poste su morte se producera un anno de interregnum usque que le senato elige como rege a Numa Pompilio.

In le chronologia actual le data del fundation de Roma se fixava le 21 de april 753 aEC. Prendeva como puncto de referentia por datar eventos in le mundo roman. Esseva alludite como le Nascentia de Roma (200 aUC: Anno 200 ab Urbe Condita “In le anno 200 ab le Fundation del Urbe o del Nascentia de Roma”).

Structura social e politic

Le prime structura social e politic del latino esseva le familia: le patre (pater familias), le sposa (unita al patre per le rito sacre del torta), le filios, le sposas del filios, le filios del filios e le filias non maritate. Del union de alicun familias del mesme trunco, surgeva le gens, e de un conjuncto de familias surgeva le tribos.

Le familia esta formate per le plus proxime (agnados) ma, in tanto que le familia se extende, integrate per le familia complete propriemente (adnati) e per le gentiles, totos illos procedente del memes antepassato.

¿Como se produce le union del diverse gruppos, sia de gens o de tribos? Cata gruppo ha un puncto commun de incontro, generalmente por le culto religiose (benque non exclusivemente por tal fin), puncto que constitue le embryon del civitas (citates).

Le citate

Maquette del antique citate de Roma, ubi se apprecia le Theatro de Marcelo e le Theatro de Balbo

Le fundation de Roma se attribue a tres tribos: le Romanes, le Titios e le Luceres. Iste tres gruppos fundava le nominate Roma Quadrata in le Monte Palatino. Altere citate fundate per altere gruppo o gruppos in le Quirinal, se univa al Roma Quadrata, surgente assi le civitas ("citate") nominate Roma.

Al prime citatanos roman se le nominava patritios o (patres) proque o esseva patres de familia (pater familias) o esseva filios de patres de familia vinculate al obedientia paterne (le filios no attingeva le condition de patre de familia usque le patre moriva e se independisava).

Le filios del patritios, quando compliva 17 annos (plus tarde le etate se bassarea usque 14 annos) acquireva le condition de citatanos plen (con tal motivo celebrava un festivitate in le qual lassava de vestir le toga praetexta proprie del garsones e se collocava le toga virilis, proprie del homines), ma continuava subjecte al potestate del patre usque su morte.

Al patritios corresponde le derecto plen de citatanitate: forma le populo e son de inter le habitantes lo de classe social plus elevate. Lor derectos esseva: le suffragio, le realisation de cargos public politic o religiose, le derecto a assignation de terras public, le derectos civil proprie del gens (tutela, succession, potestate, etc.), le derecto de maritar se con altere membros del gens, le derecto de patronato, le derecto de contratation (le unic que anque se extendeva al non patritios libere) e le derecto de facer testamento (le conjuncte de derectos constitueva le ius quiritium o ius civitatis). Como obligationes on pote citar: le servicio militar, e le deber de contribuer con certe impostos al sustenimento del Stato.

Vide etiam

• Ab Urbe condita (historia de Roma per Tito Livio)

Bibliographia

Historia

• Briquel, Dominique (2008) La Prise de Rome par les Gaulois, Paris, PUPS
• Le Glay, Marcel (1990/2005) Rome, grandeur et déclin de la République, Paris: Éditions Perrin.
• Nicolet, Claude, Rome et la conquête du monde méditerranéen, 264-27 av. J.-C., éd.PUF, Paris, t. I, 2001 et t. II, 1997.
• Roman, Danièle (2000) Rome : la République impérialiste (264 - 27 av. J.-C.), éd.Ellipses, Paris.

Geographia

• Scarre, Chris (1995) The Penguin Historical Atlas of Ancient Rome. London: Penguin.

Architectura

• Bonicatti, Maurizio. De la Grèce à Byzance. Paris: Librairie Hachette, 1963, p. XI-XIII
• Claridge, Amanda. Rome: an Oxford archeological guide. Nova York: Oxford University Press, 1998
• Corassin, Maria Luiza. "Sociedade e política na Roma antiga" São Paulo: Atual, 2001, pág. 82 a 99
• D'Agostino, Mário Henrique (2010) A Beleza e o Mármore, São Paulo: Annablume.
• Coarelli, F. Rome and Environs. An Archaeological Guide. Berkeley: University of California Press, 2007 (original em italiano)
• Favro, D. (1996) The Urban Image of Augustan Rome. Cambridge: Cambridge University Press.
• Kleiner, F. S. (2007) A History of Roman Art, Belmont, CA: Thomson Wadsworth.
• Macdonald, W. L. (1982/1986) The Architecture of the Roman Empire, 2 vols. New Haven and London.
• Mendes, Norma Musco. Romanização e as questões de identidade e alteridade. Conflito social na História da Antiguidade: stasis & discordia-Boletim do CPA, IFCH/UNICAMP, v. 11, n. jan./jun., 2001
• Onians, J. (1992) Bearers of Meaning: Classical orders in Antiquity, the Middle Ages and the Renaissance. Princeton University Press.
• Pevsner, Nikolaus. An outline of European Architecture. Great Britain: Penguin Books, 1966, p. 19-56
• Wheeler, Mortimer.Roman Art and Architecture.London: Thames and Hudson, 1964
• Zschietzschmann, Willy (1963) Histoire de l'art: Étrusques, Rome. Paris: Payot.

Gastronomia

• André, Jacques (1981) L'alimentation et la cuisine à Rome, Paris: Les Belles Lettres.
• Blanc, N. & A. Nercessian (1992) La cuisine romaine antique, Grenoble: Glénat.

Societate

• Andreae Bernard, L’Art de l’ancienne Rome, éd. Mazenod, Paris, 1973 ISBN 978-2-85088-004-9.
• Christophe Bade, La noblesse de l'Empire romain. Les masques et la vertu, éd.Champ Vallon, Seyssel, 2005 ISBN 978-2-87673-415-9.
• Boissier, Gaston, La religion romaine d’Auguste aux Antonins, 1909 (lire en ligne).
• Breaugh, Martin, L'Expérience plébéienne. Une histoire discontinue de la liberté politique, éd.Payot & Rivages, Paris, 2007.
• Dumézil, Georges, Mythe et Épopée I. II. & III., éd.Gallimard, Paris, 1995.
• Marrou, Henri-Irénée, Histoire de l’éducation dans l’Antiquité, éd.Le Seuil, Paris, 1948.

Religion

• Beltrão, Cláudia (2011) Interações religiosas no Mediterrâneo romano:práticas de acclamatio e de interpretatio. Rio de Janeiro.
• Beltrão, Cláudia (2011) Interpretatio, solo e as interações religiosas no Império Romano. In: GONÇALVES, A.T. et al. Saberes e Poderes. Rio de Janeiro.
• Beltrão, Claudia. A Religião na Urbs. In MENDES, Norma Musco; SILVA, Gilvan da Ventura (orgs.). Repensando o Império Romano: perspectiva socioeconômica, política e cultural. Rio de Janeiro: Mauad; Vitória, ES/; EDUFES,2006, p. 137-159.
• Beltrão, Claudia (2011) Lectisternium: Banquente ritual e ordem sagrada na Roma Republicana. In: CANDIDO, M. R. História da Alimentação na Antiguidade. Rio de Janeiro: NEA/UERJ.
• Eliade, Mircea (2011) História das crenças e das ideias religiosas, Rio de Janeiro: Zahar.
• Funari, Pedro Paulo (2002) Grécia e Roma, São Paulo: Contexto.
• McKeown, J.C. (2010) O livro das curiosidades romanas, São Paulo:Gutenberg.
• Mendes, N.M.; Otero, U. Religiões e as Questões de Cultura, Identidade e Poder no Império Romano. Phoînix, 11: Rio de Janeiro, 2005: p. 196-220.